Levensgevaarlijke pantoffels en mijn purperpollerige trui

Van Grote Pol kreeg ik voor mijn verjaardag pantoffels van het merk Tuflaa. Dat zijn levensgevaarlijke pantoffels: ze zitten zo lekker dat je ze niet meer uitdoet. En dus niet meer naar buiten gaat, zodat je veel te weinig beweegt op een dag. Heel gevaarlijk dus voor hart en bloedvaten.
Na mijn verjaardag, waarop ik toch weer over mijn grens was gegaan, overviel me een fikse migraine die tot vanmorgen aanhield. Bijna al die tijd liep ik rond / hing ik op mijn stoel / lag ik op de bank /bed met die tuflaas aan mijn warme voetjes.
Gemaakt van wol van Oostenrijkse schaapjes, je ziet ze grazen op de grasgroene alpenweiden tussen de jodelende complete familie Von Trapp en de edelweissjes. De wol gesponnen door een Doornroosjelookalike, in elkaar genaaid door een noeste, razendknappe kleermaker in lederhosen en vervolgens met de hand geborduurd door een lief grijs omaatje met appelwangetjes. Nah, wat een mooi verhaal aan mijn voetjes.

je moet die trui in het echt zien, want deze foto slaat nergens op

En daarbij droeg ik mijn zelfgebreide trui. Je doet 'm niet meer uit omdat ie zo lekker zit. Gemaakt van alpacawol, heerlijk zacht, kriebelt gegarandeerd niet.
Je ziet de alpacaatjes dartelen op de hoogvlakten van Peru, geëscorteerd door Peruaanse straatmuzikanten, de wol afgeschoren door een gespierde mesties met een huid als van leer, gesponnen door Peruaanse indianenmeisjes met pijlkokers op hun rug, naar Nederland verscheept in een uitgeholde boomstamkajak etc. etc.
En dan uiteindelijk gebreid door een Hollandse veertiger met een onderkin en een niet te onderdrukken snorretje op haar bovenlip.