Popcorn, pepermunt en champagne

Een druilerige dag in de herfstvakantie, ik ben van pure ellende de wc maar gaan witten. Je moet toch wat.
De bel gaat. Twee jongens van twaalf voor de deur. Eén ervan ken ik goed, hij is een leerling van het eerste uur in mijn praktijk en ik heb 'm letterlijk en figuurlijk zien groeien. De jeugdpuistjes beginnen hun kopjes op te steken, van zijn alle kanten uitschietende stem kan hij niet goed meer op aan en elke week lijkt hij alweer een paar centimeter te zijn gegroeid.
Het zijn draaideurjongens. De puberteit is aangebroken, maar het zijn ook nog echte kinderen. Je weet nooit wie je treft.
Vandaag zijn het kinderen. Ze doen een ruilspel en vragen of ik misschien het aangebroken pakje zakdoekjes of het zakje popcorn wil omruilen voor iets anders. Aan hun ogen zie ik dat ze de popcorn niet kwijt willen en ik doe natuurlijk net of ik daar wel zin in heb. Maar als ik toch het viezige pakje zakdoekjes kies, zijn ze stomverbaasd. 'Echt?' Ze zijn nog verbaasder als ze zien wat ze van me krijgen: een doosje pepermunt. Uit een kerstpakket uit het jaar 2013. De koning te rijk zijn ze. Gauw groeten ze me en ik doe de deur dicht. De heren blijven nog even staan overleggen. 'Zullen we nu naar huis toe gaan? Ik vind het wel best zo. Lekker man, popcorn en pepermunt!'
Ze ruilen toch nog even door, blijkt later.
Ik kom mijn leerling tegen in het dorp en vraag hoe het is afgelopen. Ja, goed. Ze waren snel gestopt toen ze een fles champagne van iemand kregen. Daar durfden ze niet mee aan te komen bij de mensen. Dus hadden ze de fles maar verstopt in een trappenhuis (lekker dan met al die alcoholisten in de buurt) en waren thuis film gaan kijken. Met popcorn en pepermunt natuurlijk.