Ik ben geen echte blogster, sorry

Vanmorgen wandelden Grote Pol en ik door het Renkums beekdal. Een route die we al eerder liepen. Prachtig daar en nu nog veel mooier, want overal stonden opeens kunstwerken. Ik vond ze vrij grappig, ik weet niet of dat wel de bedoeling van de kunstenaars was. Nadat we zo'n vijf fotogenieke beelden bekeken hadden, bedacht ik dat zoiets best op dit blog kon. Daar had ik dus even niet aan gedacht, terwijl ik vijf jaar geleden nog weleens de telefoon wilde opnemen met 'Goedemiddag, met Purperpol.' Toen dacht, droomde en zag ik in blogberichtjes. Nou, die manie is dus wel over... Ach, voor alles is een tijd.

Maar dit blog vind ik nog veel te leuk om zo af en toe bij te houden, dus maakte ik gauw nog foto's van het zesde kunstwerk, dat gelukkig dan weer uit twee beelden bestond. Dan lijkt het nog wat. Het zijn boten die van papier enzo gemaakt zijn, omdat hier vroeger papiermolens stonden. In één boot zat zelfs een knopje, als je daarop drukte hoorde je het geluid van de papiermolens. Is dat nou niet leuk? Er hoorde een vaag gedicht bij, waar ik de kriebels van kreeg, maar dat mag de pret niet drukken.

In de verte stond een gigantisch wit edelhert, daar kunt u het puntje nog net van bewonderen.

Jaja, 't is me wat.
Morgen of overmorgen weer een reuze-interessant verhaal over een babyhemdje. U bent gewaarschuwd.