Sinds een jaar of wat koop ik als er weer ergens in onze kringen een vers baby'tje is geboren een T-shirtje bij de Hema, maat 62-68. Daarop sjabloneer ik dan de naam (zwierige letters op een oud papiertje, uitknippen en stempelen maar) en als ik zin en durf heb een bloem, een kroontje, een hart, een vlinder of een vis.
Eerst slinger ik zo'n T-shirt door een sopje, want zo'n cadeautje moet stralend wit en schoon zijn. Dat gaat nogal vaak fout. Grote Pol dacht laatst slim te zijn en deed zo'n shirtje bij de was van de Polletjes die net terugkwamen van bivak. Het kwam er natuurlijk helemaal grauw en gevlekt uit. Om zo'n jochie van amper acht pond nu meteen een camouflagetenue te geven gaat me te ver. (Sterker nog: ik wilde dat mijn jongens nog in stralend witte shirtjes zouden willen rondlopen. IJdele hoop.) Hup, in de zak van Max ermee.
Laatst maakte Grote Pol een afspraak voor een kraamvisite op wel erg korte termijn. Meestal moet je weken wachten voor er ergens een gaatje is, deze mensen konden meteen de dag erop al. Ik ben nogal van het uitstellen, dus dit overviel me. Snel naar de Hema, hup dat katoentje door een sopje en rap laten drogen. Maar dat ging niet, want het stopte buiten niet met regenen, we hebben geen wasdroger en in de oven leggen is ook geen optie want dan ruikt dat ding onherroepelijk naar de iglopizza's van de Polletjes.
Ik legde het dus op de kachel. Waarom weet ik ook niet, want dat ding is gelukkig nog uit, maar dat is zo'n handig plekje voor dit soort dingen. Maar zo'n rooster is toch snel roestig en vuil, dus op het ruggetje van Nadines shirtje prijken nu originele, eigenlijk best schattige, oranje roestvlekjes. Het werd buiten toch nog af en toe droog, dus toen heb ik het tussen de buien door telkens een kwartiertje buiten gehangen. Anderhalf uur voor de afspraak moest ik het wel gaan afmaken. Naam erop, natuurlijk weer ergens een uitlopertje en, erger nog, de achterkant van het boodschappenbriefje (een mislukte kopie uit een rekenboek) drukte door, en droogstrijken maar (dat duurde even, lukte zelfs niet helemaal, want het shirtje was nog vochtig bij het overhandigen).
Ik denk dat ik beter een ander standaardkraamcadeautje kan gaan verzinnen. Iets dat beter bij mijn hatseflatscreativiteit past en waarbij mislukte kopietjes van rekenbladen, roestvlekjes en nattigheid onderdeel vormen van de schoonheid en charme ervan.
9 opmerkingen:
Nou krijg ik geen baby's meer, maar dit zou ik een heel leuk, origineel cadeau vinden. Ik zou dan het blogje erbij willen hebben: het verhaal bij het cadeautje.
Grappig blogje. Ja, is leuk.
Ik zou gewoon voor een voorraadje al gewassen witte shirtjes zorgen. ;-)
Verder ziet het er geweldig uit!
Je bent toch wel een echte blogster hoor: je weet van niks een verhaal te maken dat ook nog leuk om te lezen is!
Je mag in paniek mijn droogtrommel wel lenen hoor: die wordt hier toch niet veel gebruikt; doet ie ook eens wat!
Volgende keer anders maar gewoon een rammelaar )of bestaan die dingen niet meer?)
het shirtje ziet er prachtig uit!
Mrs T. heeft de oplossing :)
De kersverse ouders waren vast blij, want de naam van hun kind staat erop en een hartje erbij, wat willen ze nou nog meer?
waarom niet de eerste keer ook droog gestreken?
Wat zal dat origineel, leuk,apart,
staan!!!
Naomi
Het is wel leuk geworden!
van niets iets maken:
1: een blogje
2: een kadootje
...dat is leuk!!
Jojo
Een reactie posten