Gebakken peren

Ik zat met de gebakken peren, want ik was jarig. Gisteren werd ik 43 en dat is nu zo'n leeftijd waar ik niets mee heb. Je loopt alweer tegen de vijftig en 43 is ook nog 's een priemgetal. Net als 41 en dat was ik eergisteren nog, bij wijze van spreken. Ik las ergens dat er plenty wiskundigen zijn, die zich bezig houden met het vinden van priembuurgetallen, dus bijvoorbeeld het getal 42. Dat heeft als buurgetallen 41 en 43 en dat zijn allebei dus priemgetallen. 4 is ook zo'n priembuurgetal. Erg interessant allemaal, maar niet heus. Daar komt u hier niet voor.

Die gebakken peren, die zijn echt heul lekker, ook al lijkt het op de foto nergens op. Daar wilt u vast wel een recept van. Ze passen totaal niet in onze nieuwe planteneetgewoonte, maar als je jarig bent, mag zoiets best. Voor vier personen:
Schil twee peren, snijd ze in stukjes en bak ze aan in wat boter, een paar minuutjes. Kieper er dan eventueel wat cranberrygelei bij (uit zo'n Ikea-potje dat anders maar in de koelkast staat te wachten op betere tijden).
Doe de peren in beboterde ovenvaste schaaltjes, en laat dat wat afkoelen. Maak ondertussen een kruimelig deegje door een mixje van 80 gram bloem, een snufje zout en 35 gram suiker te mengen met 50 gram gesmolten boter en daarna ook nog 's 30 gram gehakte pure chocolade. Zet dat mengsel een halfuurtje in de koelkast, verdeel het daarna over de peren en bak het geheel 25 minuten in de oven, hetelucht: 175 graden.

Wat ik kreeg? Ik wist weer eens bijna niets te vragen. Dus kreeg ik schoenen van Grote Pol, een fris douchegordijntje en wc-matje van de Polletjes, een koekenpan van mijn ouders. De overige gasten had ik van te voren gevraagd of ze iets wilden geven wat ze toch al in huis hadden, waar zij niets aan hadden en waar ze mij een plezier mee konden doen. Dat was een te moeilijke opdracht. Ik kreeg allerlei leuks, maar er was maar een laag tweedehandsgehalte aan te bespeuren.

Ik had nog een wens. Een foto van ons vieren, waarbij we in dezelfde positie op de bank zouden zitten als 16 jaar geleden, toen Polletje 2 nog een heel ieniemienie Polletje was. Polletje 1 overigens ook. Dat werd chaos. Ik mag die foto's van de Polletjes niet publiceren, maar doe het toch, met gevaar voor eigen leven. Als ze gaan protesteren, beloof ik ze wel een vette worst, of zo.

Op die foto van nu, heb ik mijn eindelijk afgemaakt vilten rokje aan. Hier schreef ik er al over en zaterdag heb ik 'm op de valreep onder de naaimachine doorgeroetsjt en ík vind 'm helemaal leuk! Je kunt er niet veel van zien, daarom nog even dit fotootje.