Uitgelezen 2019

vrijdag 30 augustus 2013

De Polletjes in Berlijn - 3 Over Purperpolletje met een drank-, een voet- en een plasprobleem

Zit u eigenlijk nog wel te wachten op weer een vakantieverslag in blogland? Van hoe leuk en gaaf en mooi weer en lekker eten en genieten enzovoorts? Dan moet u vooral verder lezen. Maar ook als u nu zucht, oogrolt of dit bericht pas na lang aarzelen aangeklikt heeft, kunt u gerust verder lezen, want dit wordt geen oh- of ah-verhaal. Daar hou ik namelijk niet zo van. Doe mij maar de rafelrandjes.

Het was leuk en gaaf en mooi weer en we hebben lekker gegeten (worst, worst en worst voor Polletje 2 en Salat, Fruchtsalat en Melone voor mij)  en genoten. Daar niet van. Niets van die voor-angst was nodig geweest. Het reizen ging voorspoedig, mijn Duits bleek ruim voldoende voor de gelegenheid en Polletje 2 was zeer angenehm Gesellschaft. Hij, de onuitputtelijke spraakwaterval in hoogsteigen persoon, was zowaar na drie dagen zo'n beetje uitgerateld, waardoor er zelfs enkele stiltes vielen buiten bedtijd om.

Maar voor dit soort jubelverhalen kwam u niet hier. Toch? Dan nu vlug over naar de minpuntjes.

1. In de trein bleek mij dat Duitse jongens van een jaar of achttien ook baat kunnen hebben bij een dosisje valeriaan, Valdispert of desnoods Ritalin. In plaats daarvan nuttigden ze liters bier uit een fust, lanceerden ze met enige regelmaat speeksel over elkaar heen, zongen ze luidkeels mee met de muziek die uit hun speakertjes schalde en vertelden ze schuine moppen en erger waaruit bleek dat mijn basiskennis Duits inderdaad adequaat genoeg was.
En dat alles tweeënhalf uur lang.

2. Berlijn is groot. Te groot voor vier dagen. Je moet dus keuzes maken en hopen dat je ooit nog een keer terug kunt. Met U-bahn, S-bahn, bus en trein kom je ver, maar niet overal. Daar heb je dan je voeten voor nodig. Voeten die wel wat gewend zijn. Die van mij waren dat dan weer niet voldoende voor deze gelegenheid, daar kwam ik na zo'n twintig kilometer sjouwen wel achter, en toen 'moesten' we er nog wel zo'n zestig. Ik heb ongewild goed getraind voor de vierdaagse.
Toen ik mijn zwarte en beblaarde voeten met losse vellen wilde wassen, miste ik ons Hollandse washandje erg. Laat ik het netjes zeggen: mijn motoriek is voor een Duitse voetwassing ontoereikend. In de badkamer van het hotel, waarin overigens ook al overal van die hinderlijke spiegels hingen waardoor je voortdurend herinnerd wordt aan je overgewicht, hingen zeepdispensers. Knijp met je ene hand, houd je andere hand er tegelijkertijd onder om de zeep op te vangen die je vervolgens op je voet kunt loslaten. Die zeep glibberde onmiddellijk weg zodat je ook nog op een voet moest staan om de weg van hand naar voet zo kort mogelijk te maken. Daarvoor had ik een derde steunhand tegen de muur nodig om mijn evenwicht te bewaren.
Tip voor de volgende keer: maak meteen een hotelhanddoek kleddernat, smeer er een lading zeep over en boen je voetjes comfortabel, gezeten op je smetteloos opgemaakte bed en neem een lekker smeerseltje mee om ook je voeten te verwennen.

3. We hadden een, letterlijk en figuurlijk, topmiddag op de Teufelsberg.
Op deze berg, opgeworpen uit oorlogspuin, staat een vervallen Amerikaans spionagestation. Daar zijn we in geweest. Dit was echt supersupergaaf, dus ik wijd hier niet verder over uit. Maar zo'n avontuur maakt wel dat je acute diarree krijgt van de hoogteschrik en plasdrang van de enorme hoeveelheden water die je tegen de hoogteschrik drinkt. Polletje 2 had daar allemaal geen last van. Geef hem een boom en hij is blij. Maar ik, ik die tot voor kort nog nooit in een trein naar een toilet was geweest en in de vrije natuur al helemaal niet durf te piesen, ik had dus wel een probleem. Ik moest zo nodig dat vocht kwijt dat ik dus op de Teufelsberg voor het eerst sinds jaren buiten heb geplast, in de bosjes. Op een sterk hellend vlak met gevaar om met de broek op m'n knieën naar beneden te storten, op het oorlogspuin en op een muggenkolonie die mij daarop subiet lekstak. Gelukkig had mijn rechterbeen daar geen last van, want die pieste ik van agitatie helemaal onder. Er was zowaar nog wat water over, dus mensen, ik heb dat heus netjes opgelost.


Bent u daar nog? Wilt u meer van dit soort verhalen? Kies dan ja in de poll hier ergens rechts in de sidebar. Is het wel genoeg geweest, kies nee, en wilt u vrolijker verhalen uit Berlijn lezen, kies dan voor Een andere boeg. 
Ik dank u hartelijk voor uw aandacht en hoop u snel weer terug te zien op dit blog. Uitstappen aan de rechterkant van de rijrichting. Denkt u vooral aan uw persoonlijke eigendommen.

10 opmerkingen:

Anoniem zei

Ich mochte gern allebei die vertzellungen haben. Is er nog een antwoord d? Astrid.

wilmi zei

Whaha ja doe maar meer van dit hoor! Geweldig!
En dat wildplassen.. . Oh vreselijk, ik kan dat ook niet goed, je hebt het vast moeilijk gehad met die hoge nood,)

Greet zei

En vergeet niet uit te checken!

Weet je dat urine goed is voor kapotte voeten. Je had het dus gewoon kunnen laten gaan.
Als je goed leert helikopteren, kun je overal urineren.

Tineke Plooij zei

Heerlijk om te lezen; en je begrijpt nu dat ik na twee keer Berlijn er nog niet genoeg van heb.
De Teufelsberg ken ik nog niet, wie weet iets voor de volgende keer dat ik er ben.
En wat dapper van je, om met zulke kapotte voeten verder te gaan!

Wildplassen, ook niets voor mij.

Ik kijk uit naar meer verslagen, en heb dan ook JA gestemd.

Mrs. T. zei

Wat een heerlijk verslag. Ik ga snel op 'ja' klikken!

Inge zei

Heerlijk, doe er zo nog maar een paar :-)

Anoniem zei

Hm, een voetreis naar Rome, desnoods een gang naar Canossa...., maar op je blote voeten naar Berlijn.
Zoiets doe je alleen maar met "van der Rande" genen in je bloed.
'Tante' Sis

Anoniem zei

ik pies bijna in mijn broek van het lachen..graag MEHR van dit soort verslagen!!

Johanna v H zei

Graag meer verhalen. STEL dat ik een keertje naar Berlijn ga dan weet ik waar ik aan moet denken ;)

Kim zei

Leuk om te lezen zeg. Doe maar nog een paar!