Dames van lichte zeden

Maandag kwamen ze er wonen, pal tegenover ons. Drie meiden in één ruime woning met flinke tuin voor hen alleen. Alles potdicht, hoor, luiken voor de ramen, u kent dat wel. Je ziet ze amper buiten, zijn de hele dag binnen bezig. Horen doe je ze ook niet, dat hadden we eigenlijk wel verwacht, gezien de leeftijd, het geslacht en de aard van het beestje. Nee, het is er eigenlijk vrij stil.
Af en toe krijgen ze bezoek, meestal van heren uit de buurt, maar dat duurt nooit lang. Het is er even in en dan gauw er weer uit. Ik vind het een bedenkelijke kwestie. Of zou het er nu al zo stinken? Ze wonen er pas! Ik wil niet dat het een beestenbende wordt, wíj moeten er de hele dag tegenaan kijken en ruiken.
Toch ben ik wel voor een goede verstandhouding met de buren, dus binnenkort ga ik eens kennismaken. Zal iets lekkers voor ze meebrengen, kan ik hen ook eens vragen om een ei, als ik tekort kom.

Ik wilde eigenlijk wel een foto van ze maken, maar dat voelde toch wel als inbreuk op hun privacy. Ze zien er zó leuk uit. Ik heb het niet gedaan, maar ex-Studiepol durfde wel, die heeft ze uitgebreid gekiekt en de dames lieten zich ook van hun beste kant aan hem zien. Hij vond het leuke chickies.... Toch een kwestie van hormonen?