Geachte dames, heren ook,
Ruim vier jaar geleden begon ik met het rondstrooien van berichten van intieme, emotionele en persoonlijke aard, hier op het wereldwijde web. Ik had net van de arts gehoord dat ik chronisch ziek ben, van de apotheker kreeg ik een tas vol chemische levensreddende troep en ik Moest Wat Doen om dat allemaal een beetje te verwerken. Daarbij vond ik schrijven geweldig leuk. In een opwelling verzon ik Purperpol en we beleefden een mooie tijd samen.
Ik schreef vrijuit over de belevenissen van de Polletjes - tot die daar ernstige problemen mee kregen en het de sfeer in huis regelmatig verpestte.
Ik schreef lange, hilarische vervolgverhalen over criminele harpen en erge vakanties.
Ik schreef een personeelsadvertentie.
Ik schreef purperpollerige hatseflatsrecepten.
Ik tekende voor Deze week zag ik.
Ik schreef ernstig, beschouwend, filosofisch, maar ook steeds meer gek, dwaas, maf, vrolijk, onzinnig en idioot.
De schrijfinspiratie bleef stromen, ik genoot van de reacties, bezoekersaantallen, nieuwe volgers, van andere blogs, ik vond het een enorme verrijking, een geweldige hobby. Het schrijven lukte steeds een beetje beter.
Maar.
Dat ik ziek ben, heb ik nu wel zo'n beetje verwerkt.
Het uitsluitend positieve nieuws over de Polletjes, dat ik dan ook nog eens heel voorzichtig en stiekem moet plaatsen, verveelt zelfs mij. En Kleinpolletjes zijn er nog lang niet.
Ik slik steeds minder medicijnen, die met hun hallucinerende en oppeppende invloed een inspirerende bijdrage leverden aan de schrijfsels hier, zodat ik ook steeds minder psychedelische gedachten heb die ik met u kan delen.
Er gebeurt hier in huis van alles waarbij ik steeds minder de behoefte voel om dat met Jan en alleman te delen.
Hatseflatsrecepten zijn er al genoeg.
Zo'n blog is leuk natuurlijk. En nuttig. Maar het moet geen blog aan mijn been worden.
Dus.
Zet ik er een punt achter? Een komma wellicht? Of ga ik gewoon wat pruttelend en rommelend door en zie ik wel waar het schip strandt? Als ik al die oude verhaaltjes en dingetjes weer herlees, bekruipt me nu al een enorm heimweegevoel. Wat was ik bij vlagen leuk en origineel, al schrijf ik het zelf.... En sterker nog: ik krijg er weer zin in!
Ik weet het nog niet. Sorry. U dacht natuurlijk eindelijk verlost te zijn van dat gewauwel, al had u dit allemaal heus niet hoeven lezen. Maar wanhoop niet, misschien stop ik wel echtecht.
Ik hoop u hiermee voldoende informatie te hebben gegeven. Leest u gerust nog eens wat terug, via de linkjes hierboven bijvoorbeeld. Opbeurend en meelevend commentaar kunt u kwijt bij de reacties. Kritiek houdt u voor u.
Met vriendelijke groet,
Purperpolletje
20 opmerkingen:
Je bent bij vlagen nog steeds leuk en origineel, al schrijf je het zelf. En ik hoop nog veel van je te lezen.
Dus; komma graag;)
asjeblieft, niet stoppen !!
Ik lees je blogs altijd met veel plezier en moet er vaak hartelijk om lachen. Dus.... inderdaad, zoals Wilmi zegt: een komma, graag.
doe maar een komma,
want als je dan al een keer zin hebt heb je nog steeds een uitlaatklep.
We zullen je missen, maar kies voor je zelf en niet voor ons als lezers.
Maar daarom hopen we nog steeds op die komma, want we gaan je missen
Lieve groet uit Fryslân van Ineke
Nee nee, dat gaan we niet doen he ;-) ik kan me geen blogwereld indenken zonder purperpolblog ;-) dan mist er echt IETS ;-)
Weet je, ik ben ook een hapsnapbloggert geworden, om allerlei redenen, maar trouwe lezers blijven je toch wel volgen heb ik gemerkt. En het is toch fijn om, als je weer eens inspiratie hebt, toch weer te kunnen bloggen. Ook al is dat 1x per week, of per 2 weken, ofzo ;-)
Dus ik ga ook voor de komma, maar tuurlijk, jij beslist ;-)
(waag er weer eens zo'n originele purperpol-poll aan hiernaast ;-)
Ik verwacht dat je niet zonder schrijven kunt. Misschien komt er wel een boek?
Een komma graag. Als het kan. Jij maakt de blogwereld mooier. En ik hoop ...... ach lieverd, ik word er emotioneel van.
Neeeeeee! Niet stoppen! Dat zou toch niet bijster origineel zijn, zeg nou zelf!! Ik ben teugen. En je mag dan vinden dat jouw gewauwel zou vervelend....mijn mening heb je daarbij niet gevraagd....en ik vind dus van niet!
Ik vind je heerlijk verfrissend en hoop nog lang van je schrijfsel te kunnen genieten! Ondertussen genieten wij nog steeds van je give away...de zonnebloemen groeien de tent uit en de lathyrus, helaas voor de helft dood gegaan tjdens onze vakantie, maar de andere helft klimt prachtig door de kamperfoelie heen. Enne....nog een paar weekjes, dan weten we of het mutsje past!
Liefs,
Grace
Stoppen? Dachthet niet!
Ik lees je schrijfsels zo graag...
lieve lieve Pol. Neem lekker een zomerstop, probeer te genieten van de zomer, en ik weet zeker dat het in het najaar wel weer gaat kriebelen. Want wij willen echt nog weten hoe het in Berlin was, wat de polletje gaan doen na de zomer, etc.
Fijne zomer, en tot ziens
Marijke
nou k zou het ook jammer vnden, en k denk ook echt, zou je het net een beetje missen? Dat bloggen? of schrijf je zowiezo( voor jezelf, niet voor ons? )
Ff een breakie kan ook geen kwaad, verzin je daarna offie nog zin heb of niet :)
Tistenslottegeenverplichtinghe.
Desalniettemin, lees ik je blogs met plezier.
Groetjes
vera
Ik zou je wel erg missen! Dus van mij mag het een komma worden.
Ja ho 's ff. Jij gaat niet stoppen hoor. De digitale wereld zou dan te saai worden. Gewoon af en toe wat posten, da's voldoende hoor.
Begrijpelijke overwegingen, maar ik zou het erg jammer vinden als je helemaal ging stoppen. Ik geniet altijd van je relativerende humor en je spontane schrijfstijl. Ik hoop op een komma!
Groetjes. Roos
Je zou té erg gemist worden, hier in blogland ;-)
een komma alsjeblieft! En dan mag het af en toe best wel wat leeg blijven achter die komma als er na een tijdje maar weer wat komt :-)
Oh oeps, dat zou nou echt heel jammer zijn. Maar meis, een blog aan je been moet het niet zijn. Ga er stiekem vanuit dat je het schrijven gaat missen en ons over een tijdje wellicht weer laat gieren en hikken van het lachen om je blogjes en avonturen. Of leg ik je daarmee nu te veel druk op. Oke, punt is.... We gaan je missen!
Oei,wat zal ik je missen,al ken ik je niet persoonlijk.Punt of komma...het gaat je goed.Lieve groet,Anneke*
Nee polletje,,,,,, (heel veel komma's) je schrijfsels zijn te leuk, gewoon omdat ze recht uit je hart komen.
En je weet veel puntjes..... zijn alleen een pauze :-)
Liefs, José
ik zou het jammer vinden als je zou stoppen hoor! Ik lees je schrijfsels met veel plezier, ze maken me aan het lachen.
Maar ja wie ben ik..... Het moet natuurlijk niet als moeten voelen dat geblog!
Een reactie posten