Meer nog dan de aardse dampen van grond, rot, zomp en drek in de herfst,
overvloediger dan de zwoele, zonnige, zinderende lucht in de zomer,
sterker dan de frisse, prikkelende winterluchten
herinnert de lente met haar zachte, zoete, lichte geuren me aan vroeger.
Dat innige geluksgevoel dat me dan overspoelde
als ik in onze tuin de lila seringen
ernaast de witte meidoorn
en daarachter de gouden regen
kon opdrinkenopsnuivenabsorberen met mijn ogen, met mijn hart, met mijn hele wezen.
4 opmerkingen:
Ik hoop voor je (en voor mij) dat het dan maar snel eens lente mag worden...! ;-)
Zo, de poëet in Purperpolletje is opgestaan.
Dat die veelbelovende lente dan maar gauw moge komen.
Oe ja, dat is Geluk!!!
Wauw wat een Poëzie!!!
Een reactie posten