Uitgelezen 2019

dinsdag 13 september 2016

Pan

Op de eerste zaterdagmiddag van mijn lange zomervakantie vatten we moed om de berging weer eens op te ruimen. Onze berging is een schuur waar veel dingen staan en liggen onder het motto: we weten niet wat we ermee moeten, maar wegdoen kunnen we niet.
Zo stond er al 21 jaar een pan van wijlen mijn zwager. Die hield wél van biefstukjes bakken, maar níet van afwassen, zullen we maar zeggen.

We dachten dat het een zwarte gietijzeren pan was en we dachten ook dat de Polletjes daar ooit, als ze op kamers gingen, wel in wilden bakken. Maar dat wilden de Polletjes helemaal niet. "Nee, echt niet. En ook later niet, mama. Nu niet, nooit niet." Begrijpelijk, want het ding was te vies om vast te pakken en Polletjes kunnen nog steeds niet goed vooruitzien vanwege hun nog onvolgroeide prefrontale kwabdinges.

Bij het opruimen van die berging pakten we de pan dus wél vast en toen was de vraag: wegdoen, bewaren of gebruiken? Om d'een of d'andere reden kozen we voor gebruiken. We dachten dat een sopje wel zou helpen. Van het sopje werd hij 1% schoner. Ongeveer. Toen in een bak met kokendheet water en soda. Dat hielp weer 2%. Nog 97% te gaan. Je kon 'm weer vastpakken zonder het idee te hebben dat iemand stiekem appelstroop op je handen gesmeerd had. 


Zo'n brillosponsje hielp ook nog wat, er kwam zowaar her en der iets blinkends tevoorschijn. 95%. 
Ik werd fanatiek, droomde er 's nachts van en nu moest en zou die hele pan coûte que coûte millimeter voor millimeter schoongeschraapt worden.
Daar ben ik dus tijden mee bezig geweest. Ik gebruikte er de hele vakantie voor. Het werkt enorm ontspannend. Even op het balkon zitten poetsen, handdoek op schoot, gedachten op nul, blik op de pan. Met een mesje, een schuurlapje, ovenreiniger, een staalborstel en huishoudhandschoenen. Ik had geen idee of ik er eigenlijk allerlei dure speciale lagen ervan afkrabde.

Maar nu is de vakantie voorbij en ligt die pan nog steeds op ons balkonnetje. Voor pak 'm beet 50% schoon. En ik heb er helemaal geen zin meer an. Zo gaat dat bij mij. Bloedfanatiek, tot ik merk dat ik gekkenwerk zit te doen. Precies zoals het met afvallen en sporten gaat. Maar het was een fijn projectje. Zeer ontspannend.


Mocht u ook behoefte hebben aan zo'n panachtig project: in onze berging zijn nog meer van dit soort voorwerpen te vinden. Voorwerpen waarvan we tevergeefs dachten en denken dat ooit de Polletjes er wel behoefte aan zouden hebben. U bent van harte welkom. 

5 opmerkingen:

Bertiebo zei

Ha je beschrijft heel grappig iets wat mij ook overkomt.

Wieneke zei

Ik geef de Polletjes groot gelijk. Voor een habbekrats heb je een prachtige superschone pan bij de Kringloopwinkel. Kies maar uit voor een eurootje of twee, drie. Zeg jij maar dat hun kwabdinges niet volledig is. Pfffft, die kids zijn helemaal klaar voor het echte leven!

Maar als jij er zen van wordt, van dat schoonmaken, dan is dat natuurlijk erg fijn :-)

MeMaree zei

Haha! Wij hebben ook regelmatig panfrustratie. Iets met heel goed weten wat je wilt, maar steeds verkeerde pannen geadviseerd krijgen. Door een verkoopster notabene. Die zou moeten weten hoe het werkt notabene. Maar jouw pan zou ik heul gauw weggooien. Haken kan ook heel zen werken. En daar hou je nog wat aan over ook ;-)

Pieter van Halsteren zei

Best lang volgehouden nog vind ik. Ik heb dat soort momenten ook wel eens, dat ik dus ergens aan begin wat onbegonnen werk is. Zoals het schoonmaken van zo'n pan. Gedurende het lezen van dit stuk heb ik gewoon deneiging gekregen om te helpen met de schoonmaak. Wat een rotding joh!

mrs H. te B. zei

Biotex doet wonderen, ook voor pannen!


(En ja, zóó herkenbaar!)