Bij deze winkel in Amersfoort liepen Grote Pol en ik ons te
vergapen aan al die leuke spulletjes en mooie boeken. In een speelhoekje stond
een laag tafeltje met een houtentreinopstelling. Zo’n stuk artistiek
verantwoord rechtsdraaiend biologisch speelgoed, waar de Polletjes vroeger niet
veel aan vonden, want die wilden de felgekleurde duplotrein en al heel snel daarna de
volautomatische elektrische legotrein. Terwijl ik nog zo gehoopt had op
kindertjes die uren tevreden konden spelen met wat blokken en stokjes, een doekje
en een zinken emmertje. En een houten trein.Er stapte een jongetje van bijna 4 de winkel binnen. Toen hij de trein zag, was hij helemaal verrukt. Hij ging op zijn knietjes bij het tafeltje zitten en vroeg aandoenlijk: ‘Mag ik met de tlein spelen, mama? Mama, ik ga met de tlein spelen, oké? Goed mama? Ik ben hier, dan kun jij boekjes uitzoeken, oké?’ Vervolgens ging dat jongetje echt zó goed spelen (en ik kan het weten want ik ben kleuterjuf geweest), dat iedereen in de winkel vertederd raakte.
Ondertussen snuffelden we verder. De moeder van het jongetje ook, ze was op zoek naar een boek over een kind dat jarig wordt, net als haar zoontje. Wij waren nergens naar op zoek, maar vonden van alles. Maar we hebben geen kleine jongetjes meer thuis en dus verzuchtte ik dat het tijd werd om opa en oma te worden. Dat meende ik niet echt – ik moet er nog niet aan denken -, maar u begrijpt wat ik bedoel. Dat begreep de moeder van het jongetje ook. Ze wilde haar zoontje wel uitlenen, want hij had maar één oma, daar konden wij nog best wel bij. Ik zei nog dat ik het haar zoon zo’n leukerdje vond en dat ik best zijn oma wilde worden, maar toen liepen we de andere kant op en liep het gesprekje op niets uit.
 |
| Toch nog een spelen-met-een-houten-treinfoto gevonden! |
7 opmerkingen:
Een van de junior Pollen zal nu maar thuiskomen met het bericht......
Ik ben blij dat mijn zoon (nu 32) en schoondochter gewacht hebben tot ik 55 was. Ik vind het geweldig, al kun je me zo ongeveer opvegen na een lange dag oppassen op de kleinzoons van bijna 3 jaar en 5 maanden.
Heerlijk dat houten speelgoed, prachtig gewoon.
Haha! Er bestaat serieus een project waarbij je een opa en oma kan adopteren. Een gezin zonder nog levende opa's en oma's wordt dan aan een eenzame oudere (of stel) gekoppeld. Maar zo te lezen vallen jullie niet in die categorie ;-)
Wat een leuk verhaal. Ik zie het jongetje zo voor me. Ik moet er zelf ook nog niet aan denken om oma te worden (ben nog maar half 40), maar het is zo'n soort oerwens van "later ooit"...
Ik had vroeger nooit zoveel met kleine kinderen, vond mijn kinderen leuker worden naar mate ik met ze kon praten.
En nu? Zo'n klein huppie ergens en ik smelt. Dat warme baby lijfje tegen je aan, heerlijk.
Tegen mijn dochter van 19 roep ik dan dat als ze opschiet, ik haar nog net kan opgeven voor het programma "Tienermoeders" ;-)
Mijn dochter lacht me uit, ze vindt baby's echt nog niks, ( Gelukkig )
O ja, ik wil ook een adoptie(klein) kind! Maakt niet uit hoe oud of jong (alhoewel, hoe ouder hoe leuker)... Mrs h te B
wat leuk is dat.
haha. Ik kan het me zo voorstellen!
Ahhh lief lijkt me ook best gezellig een kleinkind.....mijn oudsten lijkt het echter nog ff niks ;-)
Een reactie posten