Uit de praktijk: pas

Ik heb er nooit veel over geschreven, maar wil dat nu af en toe wel gaan doen: mijn werk. Ik heb een eigen praktijkje voor remedial teaching. Dat houdt in dat per week zo'n acht kinderen van mij hulp krijgen bij met name leerproblemen.
Zo heb ik een koppeltje leerlingen dat moeite heeft met het metriek stelsel. U weet wel: hectares, kiloliters, decigrammen en meer van dat lekkers.
Weet u bijvoorbeeld hoeveel cm² in een dam² passen en, erger nog, hoeveel dam² er dan in een mm² past? Ik bedoel maar. In groep 8 moeten ze dat dus kunnen uitrekenen.
Veel volwassenen hebben daar ook moeite mee, maar die komen niet bij mij. Die komen op tv, bijvoorbeeld bij Chef in je oor. Dat is een kookprogramma waarbij een Bekende Nederlander de aanwijzingen van een topkok moet opvolgen en zo in een ultiem bloeddrukverhogend stressprogramma een uiterst ingewikkeld gerechtje maakt. Dat hoeven groepachters gelukkig niet te kunnen, want ik vind een simpele gehaktbal al een onoverdraagbare vaardigheid. Bij dat programma verschieten die BN'ers al van kleur als ze 50 cl slagroom moeten afmeten. Daar draaien mijn groepachters hun hand niet meer voor om.

Deze week was ik met een leerling met een kleine woordenschat en zeer beperkte algemene kennis aan het begrijpend lezen. Om haar voor te bereiden op de tekst wilde ik haar voorkennis activeren. Dat is onderwijsjargon, maar in dit geval begrijpelijk. Het meisje kijkt elke dag naar De slimste mens, dus vroeg ik met de intonatie van Philip Freriks: 'Wat weet je van.... slapende voeten?' En onmiddellijk, zonder na te denken, riep ze triomfantelijk: 'Pas!'.
Beste mensen, daar kan ik dan zo'n ontzettende lol om hebben. Heerlijk werk!