Deze zomer kwam ik erachter dat ik eigenlijk een echt buitenmens ben. Op mijn fietsje word ik al snel blij. Zes jaar geleden kreeg ik de oude fiets van mijn moeder die vanwege een hersenbloeding niet meer kan fietsen. Zij was ook meestal zo gelukkig als ze fietste.En telkens als ik nu een ommetje over de hei fiets (vlak bij huis) denk ik ook aan haar, ben ik blij met haar fiets (superlicht!), maar ook nog steeds een beetje verdrietig omdat zij het nu met een suffe scootmobiel moet doen.
Vanmorgen een filmpje gemaakt op de fiets. Het waaide nogal, dus dat hoor je. En als je goed luistert hoor je het kraken van het zadel, ik zal eens iets met olie proberen. Let niet op dat wat er onder mijn kin hangt, dat probeer ik ook te negeren (met wisselend succes).
En zo zie ik eruit na een lange fietstocht:
Net zo paars als de hei.
5 opmerkingen:
Ben jij mijn langverloren zusje? Ik vind fietsen ook zo heerlijk, en we lijken op elkaar: grijs met knalrood!
Ik word net als jij rood bij inspanning, daarom heb ik zo'n hekel aan sporten in gezelschap, tussen al die strakke, nooit rood wordende dames. Doe ik dan ook niet dus.
Wij fietsten gisteravond ook in een gebied met heide die al mooi paars werd.
Prachtig die hei. Bij ons in Z.O. Friesland staat de hei er ook zo mooi bij en dat zeg ik niet omdat het rijmt, maar omdat het zo is. :-) Het ene jaar of het andere jaar verschilt namelijk nogal eens. Trek je niks aan van je rode gezicht na inspanning, het gaat er om dat je een fijne fietstocht hebt gemaakt. Leuk zo'n filmpje vanaf de fiets van je ma.
Heerlijk fietsen ik herken het, ik wordt er ook gelukkig van. De wind door je haren en gaan, heerlijk. Geniet ervan!!! Groet El
Heerlijk fietsen!! Door een langdurige blessure al veel te lang niet meer kunnen doen, maar ik geniet er zo van!
Een reactie posten