Leest u vooral ook de parallelversie van dit sprookje bij Greet
Er was eens, heel lang geleden, een rood badeendje. (Trouwens, het badeendje leefde niet alleen lang geleden, het leeft nog steeds, want het is van onverwoestbaar plastic gemaakt, vol polyethyleen, ftalaten en methacrylaat.)
Het eendje werd samen met een heleboel broertjes en zusjes gekocht door een heel slimme meneer, bijna een echte professor, die heel veel van kinderen wist en bovendien heel veel van ze hield en ook van de juffrouwen en meesters die goed naar die kinderen keken. Die meneer was met pensioen gegaan en daarom vierde hij een bijzonder feestje. Hij vond het zo belangrijk dat alle juffrouwen en meesters goed naar die kinderen zouden blijven kijken, dat hij een leerfeestje bedacht. Hij vertelde nog een keer, voor de allerallerallerlaatste keer aan de juffen en meesters hoe en waarom je goed naar kinderen moet kijken en wat je kunt doen om te zorgen dat de boze minister die alleen maar wil dat kinderen goede cijfers halen bij taal en rekenen ook weer gaat kijken naar wat kinderen échtécht nodig hebben. En tot slot van het feestje gaf hij elke juf en elke meester een eendje. Het eendje had een briefje om zijn nek: het kind en het badwater.
Een van de juffen die daar was, koos een rood eendje. Want rood was haar lievelingskleur.
Het eendje stond te verstoffen bij die juf, want de juf had er verder niets mee. Maar telkens als ze het badeendje zag, dacht ze weer aan de slimme meneer.
Toen ging ze een lang verhaal kort maken. En het huis opruimen. En een actie bedenken voor de reageerders op haar blog. De zoveelste reageerder zou een prijs krijgen. Een echt Purperpolverwenpakket. Het is al zo lang geleden dat Purperpol niet meer weet wanneer dat was en bij de hoeveelste reactie dat was.
Maar gelukkig was de winnares Greet, die altijd alles weet.
Zij kreeg het pakket en omdat er bij het inpakken nog een gaatje over was, stopte Purperpol het (afgestofte) eendje er snel nog even bij.
Greet was blij met het pakket en het toeval wilde dat het rode badeendje bij Greet aan het goede adres was! Rood is haar lievelingskleur en Greet had al een heleboel broertjes en zusjes van eveneens onverwoestbaar polyethyleen die al in het emmervijvertje ronddobberden. Daar kon dit badeendje fijn bij en zo was het eendje niet met het badwater weggegooid!
Ondertussen is Purperpol de wijze les van de slimme meneer niet vergeten en kijkt ze telkens weer zo goed mogelijk naar kinderen om erachter te komen wat ze échtecht nodig hebben.
4 opmerkingen:
Leuk sprookje, Purperpol! Het is te hopen dat deze minister ook eens een keer naar die slimmer meneer gaat luisteren.
Ik heb ook even bij Greet gekeken: wat een leuk verhaal!
Het eendje heeft een beter plekje dan bij jou: zoveel vriendjes! En dan ook nog buiten mogen wonen: een hemel op aarde vergeleken met jouw kast!
En nu maar hopen dat er meer slimme meneren zullen zijn die weten wat belangrijk is!!!
Oh wat een goede actiedaad!
Een reactie posten