Over calvinistische neigingen, Roland Garros en totaal oninteressant voor u: haken

Dit bericht zal u waarschijnlijk allemaal worst wezen, want het gros dat hier leest, haakt niet, breit niet en kijkt niet naar Roland Garros. En toch komt u hier lezen, zelfs als het onderwerp u geen biet interesseert. Dat vind ik nou zo mooi van u. En lief. Want u leest het helemaal uit, terwijl u nu al gaapt en zucht en steunt. Dat is nog eens fideel van u. 

Gék werd ze van me. Mijn handwerkje was af en toen MOEST ik meteen iets nieuws. Want zomaar zonder iets in mijn handen naar de tv staren vind ik leeg, zinloos en dom. Mét een haakwerkje wordt kijken naar Roland Garros, Per seconde wijzer of Sesamstraat opeens een heel núttige bezigheid.
En Vriendin had ooit gezegd dat ze wel een omslagdoek wilde. Nou, omslagdoeken kán ik, dus MOEST ze meteen garen uitzoeken. Ik stuurde haar enigszins opjuttend een paar links van bollen van Zeeman, Wibra en Scheepjeswol. Scheepjeswol wérd het. Dus kan ik vanaf zondag mijn calvinistische neigingen weer volgen. Wie niet werkt, zal ook niet tv kijken.

Maar!
Een week of wat geleden deed ik mee met een Give Awayactie van Blij dat ik brei en laat ik nou toch zondag lezen dat ik gewonnen heb! Ik, die nooit wat wint! Bijna nooit, dan, want ik heb ook wel eens een kleurplaatwedstrijd gewonnen en een raadsel opgelost, dat moet ik toegeven. Maar ik won in elk geval nooit reizen naar Parijs, cruises naar de Cariben, een auto, een ballonvaart of een haakpakket.
Dinsdag lag mijn pakketje, met dezelfde Scheepjeswol maar in een andere kleur, al op de deurmat en nu moet ik heel snel doorhaken aan die omslagdoek voor Vriendin, want die moet eerst af voor ik hiermee aan de slag mag (van Calvijn) (en van mezelf).

Nog wat anders, ook creatief, dus ook al niet interessant voor die lezers die ik hierboven al even in een wat grove schets beschreef: ik maakte een cadeautje voor een andere vriendin weer, die wel breit, haakt en misschien ook wel graag naar Roland Garros kijkt - daar hebben we het eigenlijk nooit samen over, we hebben onze handen al vol aan dat haken, breien enzo. Die vriendin was jarig en wilde niets. Dat krijg je als je oude vriendinnen hebt: die willen niets meer. Pas maar op, ze worden nog eens zó oud, dat ze op hun verjaardag cadeautjes gaan géven. Dan zijn die haartjes op hun kin uitgegroeid tot volledige baarden, dus dat duurt dan nog wel een millenium of zo, maar de tijd komt, wat ik u brom.
Nou ja, zij wilde wel mijn restjes garen. Die kon ze krijgen en ik maakte er nog wat bij, anders was het zo kaal. Dit:
Vindt u dat wat? Ik wel, eerlijk gezegd.

Goed. Ik zal u verlossen en brei een punt aan dit berichtje. Kan ik ook weer lekker haken en Roland Garros kijken.