Ik begon natuurlijk helemaal fout. Voor mijn verjaardag kreeg ik zo'n vier jaar geleden een boek: Creativiteit géén kunst. Dat leek me nou eens heerlijk: lekker aanmodderen en kliederen en het hóefde geen kunst te zijn. Perfect voor de perfectionist die ik ben. Het boek staat ook bol van teksten die me hierin ondersteunden, zoals:
- Creativiteit heeft alles te maken met flexibiliteit.
- Angst en excuses zijn heel begrijpelijk. We zijn zoveel verleerd in de loop van ons leven. We schamen ons voor het minste geringste. Dit boek is bedoeld om je het tegendeel te laten ervaren. Om te laten zien dat we allemaal regelmatig stuntelen en dat daar niets mis mee is.
- Door onszelf met anderen te vergelijken en daar een waardeoordeel aan te hangen, worden we vleugellam en missen we de vreugde van het lekker aanklooien en daarvan leren.
- Hoofdstuk 5: Fouten maken moet!
- Hoofdstuk 5: Fouten maken moet!
Fantastisch vooruitzicht. Maar:
Als ik dat goed voor mekaar wou krijgen, moest ik de dingen wel grondig aanpakken. Uit dit boek wilde ik het maximale halen en dat vergt discipline, doorzettingsvermogen en vooral Structuur. Bam! Tsjakka! Efficiënt plan opgesteld en aan het werk! Targets moesten worden gehaald...
Ik worstelde me door de inleiding heen. Zo. Punt gehaald. Dat erin stond dat je het boek kriskras mag doorwerken, negeerde ik. Dat paste niet in mijn zorgvuldig uitgestippelde strategie.
Hoofdstuk 1 met weer een inleiding: check. Braaf gelezen.
Eindelijk kwam daar een eerste opdracht. Mwah. Zoiets had ik al eerder gedaan. Vond ik toen niet leuk. Ik gaf mezelf de ruimte om die opdracht over te slaan. Wow, wat was ik goed bezig. Ik had de lat zelf omlaag gehaald. Goeoeoed!
Toen opdracht 2. Leuke opdracht, maar wat simpel gesteld. Daar moest veel meer uit te halen zijn, een waar kunstwerk bijvoorbeeld. Ik paste het wat aan en begon ijverig met een voorstudie en deed daarna voorbereidingen voor het werkelijke werkstuk.
En toen vond ik het niet meer leuk, want het werd totaal niet zoals ik het in mijn hoofd had. Ik legde het boek teleurgesteld weg. Vond ik ook heel knap van mezelf. Ik moest vooral niet iets doen waarmee ik mezelf teleurstelde. Toch?
Maar het bleef knagen. Ik zette het Werken met Het boek disciplinair, gestructureerd en met veel doorzettingsvermogen op elk mogelijk to-dolijstje. Waar het stelselmatig elke keer weer ook als enige nog af te werken punt op bleef staan. Vier jaar lang. U kunt niets zeggen van mijn doorzettingsvermogen.
Tot ik eergisteren een lege dag had. Moe, moe, moe. Om half tien 's avonds, na de 358e gaap, was ik het zat, sleurde mezelf overeind, moest wat gaan DÓEN! Ik bladerde door het boek en koos een opdracht uit die me niet te ingewikkeld leek. Dit bakte ik ervan:
En toen maakte ik alweer een cruciale denkfout: ik nam me voor elke dag van deze week nóg een keer diezelfde opdracht uit te voeren. Om zodoende deze techniek eens goed uit te diepen en iets te maken wat wél met goed fatsoen toonbaar is, waar ik trots op kan zijn, dat wellicht ingelijst en op een goed zichtbare plaats gehangen kan worden.
Gisteren is het niet gelukt, dus vandaag móet ik er twee maken....
9 opmerkingen:
goed bezig :-)
hahaha, zo herkenbaar. Nu teken ik eerlijk gezegd heel wat af maar op het moment dat ik zo'n boek in mijn handen neem loop ik tegen het zelfde aan. (overigens heb ik dit boek ook echt in huis). Ook ik zou netjes vooraan beginnen, alles helemaal doorwerken en inderdaad ook volgens een bepaald schema. Je raad het al, het boek staat nog steeds grotendeels ongebruikt in de kast. Grappig eigenlijk hoe we onszelf vaak zo in de weg kunnen zitten.
Je stelt je doel wel erg laag: in een lijstje aan de muur. Het moet toch minstens in een galerij of museum komen te hangen.
ik vind al die koppies op je kunstwerk wel komisch eigenlijk :)
Ik houd niet van voorbeelden, hhet fijnste vind ik gewoon beginnen, niemand hoeft mij te zeggen hoe het moet worden. Eigenwijs? kan wel zijn, als ik ht zelf maar mooi vind, ik ervaar dat echt ontspanned! Daar gaat het toch om.
Maar wat je laat zien, is best mooi hoor.
madelief
Prachtig humoristische weergave van een maar ál te herkenbare karaktertrek!
:-) :-)
Goed gedaan purperpol!
(Ik zou van iedere dag naar iedere maand gaan ;-)
Dit is toch al een kunstwerk?? Vind ik persoonlijk tenminste wel (zei diegene die dat echt niet kan!)
Ik heb enorme bewondering voor het doorzettingsvermogen van jou: dat tekent de echte kunstenaar hoor!
En ik zou zeggen....nog even snel...het kan nog! (of heb je het niet gehaald?)
moest wel even lachen toen ik dit las ;-)
Dit soort dingen werkt bij mij ook nooit.
Volgens mij gaan creativiteit en plannen en moeten gewoon niet samen.
Het komt of het komt niet ;-)
Een reactie posten