Over Stap op

Stap op is de naam van mijn eigen praktijk voor remedial teaching en begeleiding en ik ben er lekker druk mee, zo doordeweeks. Ik geniet ontzettend van het werken met de kinderen en ik geloof dat dat wederzijds is. Vergeleken met een leerkracht of docent voor de klas verkeer ik in een luxepositie, hoor. Ik heb alle tijd om grondig voor te bereiden, om leuke werkvormen te verzinnen en uit te voeren, om leermaterialen, precies op maat voor het kind, in elkaar te knutselen en kan allerlei gesprekjes met ze aangaan waarvoor in een normale school- of zelfs thuissituatie amper tijd is.
Toch lijkt mijn werk en inzet, mijn aandacht en zorg vaak maar een druppeltje op een gloeiende plaat. Dat ervaar ik tenminste zo. Het gaat maar om een uurtje per week. Je hoopt zo dat je echt verschil kunt maken voor een kind, maar er kan nog zoveel meer spelen in dat kinderleven waar jij niet bij kunt. Het gaat me niet alleen om dat rekenen, om die spelling, er blijft vaak nog zoveel over bij kinderen die het gewoon moeilijk hebben op school, of met zichzelf. En dat frustreert me dan toch nog een beetje, terwijl ik al zoveel meer kan met deze individuele kinderen dan vroeger, toen ik hun lotgenootjes in een grote groep lesgaf.
Van een van de ouders kreeg ik een ontzettend lief mailtje. Ze schreef dat ze geraakt was door mijn inzet en door wat ik met haar zoon bereik. Dat ze me daarvoor dankbaar was.

Kijk. Daar moet ik dan een heel klein beetje om huilen. Van blijdschap. Want blijkbaar heeft dat druppeltje van mij toch effect. Hoe cool is dat?
En als u denkt dat u ook maar een druppeltje geeft, bedenk dan dit: