Twee, tien, twintig, honderd, vijfhonderdvierentachtig redenen om gelukkig te zijn

Ik kan u wel tien redenen geven waarom ik gelukkig ben. Misschien wel twintig, of honderd. Voor de hand liggende dingen.
De zon die schijnt,
de avondzang van de merels,
de prille tomatenplantjes in de vensterbank,
de mooiheid van onze Polletjes,
de liefde van Grote Pol,
dat ik vanmorgen wel zo'n drie kwartier genoeg energie had om de keuken te soppen, en dat ik nu elke keer bewust geniet van de schoonheid van de keukenkastjes.
Van iets moois dat ik las, over lelies op het veld, over de schapen die de stem van de herder verstaan. Van foto's van wat musjes die ik uit een tijdschrift knipte.
Van die dingen. U kent ze wel. Ik hoop dat u uw gelukkigmaakdingen vandaag ook zag en voelde en rook en las.

Maar het allergelukkigst ben ik vandaag met onze nieuwe aankoop. Bij Blokker. Ja, ik weet het, het klinkt wat banaal na dat stukje hierboven. Maar het wordt nog veel banaler. Lees anders maar niet verder, anders is het zo'n afknapper. Zo jammer als uw serene stemming tenietgedaan wordt.

U bent er nog? Nou, dan moet u het zelluf weten.
We kochten een nieuwe vuilnisbak. Eentje met een voetpedaal. En waarom ik daar zo blij mee ben? Al die jaren hiervoor heb ik me geërgerd aan de gewoonte van Grote Pol om de vuilnisbak, die bij ons in de keuken staat, open te laten staan. Aangezien wij ons afval niet scheiden (beetje moeilijk / onmogelijk hier) was dat een vieze bedoening. Maar, was zijn argument, als de bak openstaat, gaat het niet stinken. En dat is wel waar, maar natuurlijk ook wel heel heel smerig en heel heel zielig voor mij. Ik kon hem niet overtuigen. Vooral omdat er achterliggende redenen waren. Die van g'makzucht: als de bak openstaat, kun je zo hoepla alles erin gooien.

Nou. Ik had u gewaarschuwd. Het zou banaal worden. Ik trakteer u ook nog op een fotootje van De Bak. Mooi hè? Leest u nu maar even het bovenste stukje opnieuw, dan hoop ik van harte dat uw vredige stemming snel weer terugkeert.