Post van mijn tweelingzussie

U weet dat misschien niet, maar ik wel. Sinds een maandje of wat. Ik blijk de helft van een tweeling te zijn. Jahaaa. Daar bent u even stil van.

Bij onze geboorte zijn we bruut van elkaar gescheiden. Vandaar.
Maar we hebben elkaar gevonden, hoor. En zoals dat gaat bij tweelingen, hebben we een ongeveer identiek leven. Ongeveer dan.

Zo wilden we vroeger allebei zo'n gek plastic hoofd met woest haar om te kapstertjeren en te make-uppen. Maar dat kregen we niet van onze moeders. We waren dol op schommelen en poppen. Thuis hadden we geen auto. We droegen werkelijk Het Hele Jaar door Verantwoorde Sandalen. Of nog erger: dichte schoenen.

We hadden wilde haren met krullen. Die wilde haren met krullen heeft zij nog steeds, bij mij is de rek er een beetje uit. Zij is een stuk creatiever dan ik. En sportiever ook. Daar staat tegenover dat we allebei ONT-ZET-TEND van Rolo houden en van de geur in het haar van onze jongste. Die van haar ruikt naar zwemwater, die van mij naar fikkies stoken. Maar dat had net zo goed andersom kunnen zijn. We doen allebei aan de lijn. Als het ons uitkomt, althans.

Vandaag kreeg ik post van haar. Zo lief. Jahaa, ze is bijna net zo lief als ik. Kunt u zich dat voorstellen?
 
Mooi hè?

Dank je wel, Wilmi!