Zielepietje

Kunstpol heeft griep. Echte griep met hoge koorts. Lamlendig, zwak, zere longen, suizende oren, hoesterig.
Het liefst ligt hij de hele dag in bed, te liggen. Het is een fijne patiënt, zeurt nergens om en is blij met wat aandacht.
Vanmiddag was hij maar weer naar bed afgedropen en toen het etenstijd was, wilde hij niet naar beneden komen om wat te eten. Rond een uur of zeven zat ik te werken achter m'n laptoppie, komt er dit mailtje van boven vanaf z'n iPod binnen....

Ik baal hier zo van alleen ik ben supermoe.
Ben ban dat als ik opsta dat ik al mijn engery kwijt raak.
Misschien is het slim om wat eten te brengen (weet niet wat het avondeten is )
Ook zou je een fruitbak kunnen maken.
Met appel banaan en paprika of zo.
Als je dit niet vind moet je dat terug mailen alleen ik ben bang dat ik als ik beneden kom nauwelijks wat eet(maar ik kan niet in de toekomst kijken).
Gr. K.

Een grote aanwinst in de inventaris van de überpüber

Hier in Huize Pollenstein hebben we een gebrek. Een groot gebrek. We hebben een enorm tekort aan ruimte. Je zou het natuurlijk ook wat positiever kunnen stellen door te zeggen dat we een overschot hebben. Een overschot aan spullen. Maar hoe je het wendt of keert, we hebben te veel spullen voor de ruimte die we hebben.

Dat is mij een gruwel.

Dus verkoop ik wat lego op MP. Dat levert ruimte op, al gaat het langzaam. Deze week heb ik welgeteld één setje verkocht dat keurig in één envelopje paste. Dat was 14,5 kubieke centimeter ruimte. In liters: 0,0145 liter. Nou, nou, poeh, poeh. Dat zet geen zoden aan de dijk. Duidelijk is dat het een kwestie is van een lange adem. Een heeeeel lange adem. Want tegelijkertijd komen er ook spullen bij. Te veel. Er komen meer spullen bij dan af. Er is sprake van een negatieve balans.

(Ik lijk wel een echte econoom, vindt u niet? Dat krijg je nou van die cursus...)

De vrijdagen zijn het ergst.
Op vrijdag weet je namelijk nooit waarmee Kunstpol thuiskomt. Vlak bij zijn school is er dan altijd een rommelmarkt waar hij in zijn twee tussenuren graag verpoost. Vaak komt hij thuis met iets wat onmisbaar in het leven van een überpüber. Essentiële onderdelen van de inboedel van een vijftienjarige waarvan je als onwetende, onnozele volwassene nooit had gedacht dat ze zo onontbeerlijk waren. Dat hij het al die jaren zonder dat voorwerp heeft kunnen volhouden, dat snap je dan opeens echt niet meer. Gisteren kwam er weer zo'n cruciaal object thuis. Kunstpol was er dolgelukkig mee. Weer was zijn inventaris een stukje completer.
Er zaten echter behoorlijk wat nadelen aan, namelijk minimaal 658434,8 kubieke centimeters.

Dat is 658,4348 liter.

Dat is heel veel lego.

Heeeeeeeel veel.

Zucht.

Ik snap niet dat ik het begrijp

Kent u haar nog? 

Dat Mensch dat wel leuk met woorden is, 

dat ook best wel wat creatieve talentjes heeft,

 dat hopla hatseflats lekkere dingen kookt 

en ook aardig met kinderen kan opschieten en oepsvoeden? 

Dat Mensch dat al in paniek raakte bij het idee met het UWV te moeten bellen als het om cijfertjes ging? Dat voortdurend gestrest riep bij juridisch-financiële zaken dat het echtecht in jip-en-janneketaal moest, dat mens dat sterretjes en rode lappen zag als het om eurootjes ging?

Nou. Ik heb nieuws voor u: dat Mensch bestaat niet meer. Ze is verdwenen, totaal verschwunden. Opgelost.
In plaats daarvan zit uw Purperpolletje monter en opgewekt, zelfs bij stinkende hoofdpijn, bij een serie workshops over ondernemen mee te praten over crowdfunding, pitches, brutowinstmarges, product-marktcombinaties en diverse posten op de exploitatiebegrotingen.
En ze begrijpt het!!!
Ze vindt het zelfs aan de leuke kant.
En vandaag?
Vandaag hoorde ze zichzelf zeggen: 'Ik snap niet dat ik het begrijp.' 

En toen dacht ze: 'Gelukkig maar. Dat Mensch dat zo leuk met woorden kon zijn, is er toch óók nog ergens.'

Spijt van een bloemstukje

Zijn telefoonnummer kan ik dromen. Ik kijk hem regelmatig diep in de ogen. Hij weet veel van mij, zelfs wat ik die dag gegeten heb. Mijn mond heeft voor hem geen geheimen en hij betast mijn lippen regelmatig. Ik heb een innige relatie met hem en het is niet Grote Pol.

Ik heb het over mijn tandarts.

Ik kom er vaak want ik heb een enge ziekte die ook mijn gebit aantast en hij maakt er telkens weer wat mooiers van. Het is altijd lente in de ogen van zijn assistentes.
Ik waardeer die mensen!

Vorige week nam ik een cadeautje voor ze mee, een bloemstukje, voor in het personeelskamertje. Ze waren er erg blij mee. Zo vaak komt het niet voor dat ze op die manier bedankt worden.

Maar ja. Ik waardeer de vuilnisman ook erg. En de caissière. En de conducteur. En de mannen in de straat die kabels leggen voor-ik-weet-niet-wat-maar-het-zal-wel-handig-zijn. En de postbezorgster. En de man die de machine verzorgt die de dopjes op de tandpasta draait.
Ik voel me dus een beetje schuldig dat ik hen niet verras met een bloemetje. Heb dus ook ergens een beetje spijt van dat bloemstukje voor mijn tandarts. Stom hè?

De oudertelefoon

De Polletjes zijn weer eens lekker op dreef. Ze dreigen de kindertelefoon te bellen, want ze moeten een paar klusjes voor me doen en associëren en improviseren er vervolgens vrolijk op los.

Hallo, welkom bij het keuzemenu van de oudertelefoon.
Toets een 1 voor: Help, mijn kind luistert niet.
Toets een 2 voor: Help, allebei mijn kinderen luisteren niet.
Toets een 3 voor: Help, ik heb vervelende vriendinnen die over mij roddelen.
Toets een 4 voor: Help, ik zoek een boer.
Toets een 5 voor: Help, wat moeten we vandaag eten?
Toets een 6 voor: Ik wil een andere stem.
TOETS EEN 7 VOOR: IK WIL TOCH DIE ANDERE STEM WEER TERUG.
Toets een 8 voor: Ik wil rust.
Toets een 9 voor: tuuttuuttuut.

Te laat komen als therapeutisch middel

Hmpf. Had ik me toch gecommitteerd aan het volgen van een soortement Ondernemen-voor-dummiescursus. Gefinancierd door het UWV, dus kreeg ik best wel een Heel Duidelijke en Consequente brief thuis, met data en plaatsen en tijden en gelegenheden en Regeltjes. Iets over fulltime inzetten en op tijd komen en erger nog: niet komen is Streng Verboden. En zelf een lunchpakket meenemen, ook dat nog.
Maar ik had er zin an. Ik wilde wel eens weten welke verborgen ondernemersvaardigheden ik in mijn diepste krochten stiekem toch ergens ontwikkeld heb. En floep, de lacunes in mijn profieletje wilde ik huphup vlugvlug gauwgauw opvullen met nieuw verworven skills.

Te laat komen is voor mij geen optie. Nooit kom ik te laat. Ik slaap nog liever een nacht niet, dan dat ik te laat wakker word. Ik rij ook nooit door rood, ook niet als het op straat uitgestorven is, ik steek zelfs mijn hand uit als ik thuis de bocht neem naar de wc.
Dus. Kwam. Ik. Toch. Te. Laat.

Want ergens ooit in een ver ver verleden had ik een plattegrondje gezien met een kruisje. Daar was de cursus, dus. En ik dacht dat kruisje te herkennen als de hoge flat bij de HEMA in mijn geboren-en-getogenwijk. Het heette ook nog IJsselburcht en ik vond het vol-ko-men logisch dat die enorme onneembare  toren de IJsselburcht himself was. Dus liep ik daar vrolijk heen. Regelrecht en zelfverzekerd. En keurig op tijd. Maar die vesting bleek geen ingang te hebben. Je kon d'romheen lopen en ergens bij een Occupyachtige instantie voor Vrede op de Globe op het raam kloppen, dan kwam d'r wel iemand, stond er op een kladderig briefje. Dus liep ik d'romheen en kwam er een Occupyachtig typetje met lange haren en een vreselijk duurzaam T-shirt mij Peace&Love wensen en De Weg wijzen. Want hij wist wel waar die cursus was, hij had 'm zelf ook gevolgd. Nou. Dat kon je wel zien. Echt een succesvol ondernemer. Ik vond het een veelbelovend teken.

Het was inmiddels de afgesproken tijd. 9.45 uur. Tijd voor thee en koffie, waarna om 10.00 uur het Feest kon beginnen kon, als tenminste iedereen was binnen. Ik liep in de gewezen richting en was eigenwijs. Dit was tenslotte mijn geboren-en-getogenwijk en ik weet het altijd beter. Ondertussen foonde ik toch ook Grote Pol paniekerig. Die jongen zit altijd achter de computer, behalve wanneer het nodig is. Dus hij deed de computer aan en stuurde mij nog even met een kluitje in het riet, want zijn computer heeft net als ik opstartproblemen.
Ik sloeg nog wat andere richtingen in en panikeerde nog wat verder. Hartslag omhoog, ademhalingsfrequentie gelijk aan die van een bange vogel, blaren op mijn voeten (had die leuke laarzen aangedaan voor een vlotte eerste indruk) en realiseerde me dat ik die ochtend mijn deodorant vergeten was en ik een synthetisch floddergevalletje droeg waarin klotsende oksels zo'n heerlijke voedingsbodem kunnen vinden.
Grote Pol googelde met moeite het goede adres en wees me de juiste richting, ik maakte 180 graden rechtsomkeert en liep er nu zó heen. Struikelde gigantisch op de trap want van d'agitatie en d'opwinding was ik ook mijn motorische controle verloren en viel het vergaderzaaltje met hoogrode konen binnen. Het was ruim over tienen.

Ik hoorde die dag voor de 3582e keer dat mijn perfectionisme me in de weg zit. Dat ik die lat niet altijd zo hoog moet leggen.
Voor mij was te laat komen een goede les. Ik bleek nog prima te kunnen functioneren die dag, zelfs met mijn armen continu dicht tegen mijn lichaam geklemd, i.v.m. de geuren uit de okselszones, niemand was boos op me en het UWV krijgt dit natuurlijk nooit te horen.

Ontastbare geschenken

Greet vroeg belangstellend naar wat ik zondag kreeg van al die lieve mensen. Nou, Greet en andere nieuwsgierige aagjes: dat was niet mis. Naast wat boeken, een goede garde (het is tenslotte sinterklaastijd) (en waarom nu juist een GOEDE garde? omdat ik al een heel slechte garde had), een citroenrasp, een vogelvoerbakje met buitenthermometer, een fles eau de toilette (Puma Flowing: lékkerrrrr!!!), een nog warm speltbrood en een pakket om speltbroden mee te bakken, een zak gele jumborozijnen, een lidcactus, doe-het-zelfschuur- en schilderpakket, een fles balsamicoazijn en een waxinelichthouder kreeg ik Heel Bijzondere Cadeaus.
Ontastbare. Niet materiële.

Van Grote Pol kreeg ik een Toestemming. Jahaa. Een Toestemming!

Dat moet ik vast even uitleggen. Sinds een tijd hangen hier bepaalde lampen boven de eettafel. Na twee weken vond ik ze al spuuglelijk en ook Erg Irritant. Het liefst deed ik ze telkens uit, want ik werd gek van het  nare licht en de prikkels die het gaf. Maar Grote Pol, die halfdoof, halfblind en, vooruit, ook heellief is, wilde de lampen Altijd Aan. Al gauw had ik een plan om die krengen te verbouwen, want de vorm was leuk. Maar dat mocht maar steeds niet van die autoritaire heellieve man van mij. Ik wilde het viezige bamboeachtige riet eraf en ook de kokers waarin de lamp zat en het frame gebruiken voor een verbouwing met papier maché. Echt heel leuk. En nu heb ik dus Toestemming! Zondag al haalde ik het riet eraf en Studiepol deed iets leuks met touwtjes om ze wat hoger te hangen en ik ben al een heel stuk tevredener. Het ziet er nu zó uit:

Maar het wordt nog veel mooierder, hoor!

En van vier vriendinnen kreeg ik Uurtjes Hulp en Stokken Achter de Deur. Want ik wilde dus ook al de slaapkamer veranderen. En omdat ik een chronisch energietekort heb, zag ik dat toch niet helemaal zitten om allemaal selluf te gaan doen. En die vier vriendinnen willen we allemaal wel een uurtje of wat op weg helpen met schuren en verven en schoonmaken. Maar dan moet ik eerst zelf de boel ordenen en leegmaken en plannen maken. Maar die toegezegde hulp is natuurlijk een prachtige stok achter de deur!

Nou. Vindt u dat niet superleuk voor mij?

Hyperhapjes en Smaksmaakjes, een onpurperpollerig berichtje over heel veel eten...

Zondag was ik dus jarig en ik kookte voor wat gasten. Mens, wat voel ik me rijk met zoveel lieve mensen om me heen en ik vond het dus heerlijk om eens wat terug te doen. Ik leek Sinterklaas wel. Het leuke was dat ze het lekker vonden. Ik ben niet gewend dat mijn kookkunst gewaardeerd wordt, en u weet vast wel door wie dat komt. Jawel, de Polletjes. Die eten het liefst laffe knakworst en diepvriespizza. En friet met heel veel zout. Zou het ooit nog goed komen?
Wat zat er dus in die potten en pannen? Nou, dit:

Dit is dus het toetje. Maar de laatsten worden ook hier de eersten. Yoghurtpannacotta met vijgen, port en  kersen enzo... 

Een tomatensoepje. Regelrechte smaakbom.

Rodekoolsalade met gerookte kip, abrikozen, rozijnen en rucola.

Hartige taart met walnoten, veldsla, oude kaas en van alles.

De lekkerste en gemakkelijkste cakeachtige taart die er is. Ook al met abrikozen en rozijnen. En kokos. 

Kampioen calorieënbom. Muffins met witte chocolade en frambozen.

Alles bij elkaar, voor bij de thee.

En dit als warme hap!

En nu weer over tot de orde van de dag. Eet u vooral vandaag ook heel smakelijk!

Gruwspruttels en braakbrokken

Omdat ik morgen wat te vieren heb en dat erg leuk is om met anderen te doen, nodigde ik acht vriendinnen uit. In de verwachting dat hoogstens de helft zou komen, want zo gaat dat nu eenmaal vaak.  Maar, u raadt het al: ze komen allemaal. Nu voel ik me ontzettend gezegend met zoveel lieve mensen om me heen, dus ik wilde ze verwennen met een buffetachtig iets. Vandaag stond ik dus in de keuken te genieten van het gehatseflats met boter, kaas en eieren. Véél boter, véél kaas en véél eieren. En ook véél suiker. Het is maar goed dat ik alleen maar heel magere vriendinnen heb die bijvoeding nodig hebben, want anders.... En zelf heb ik gelukkig ook een lijntje om U tegen te zeggen. Ahum.

Wat ik maakte? Ik heb wat foto's gemaakt. Likkebaardt u gezellig mee, zou ik zeggen.

Ha.
Haha.
U dacht toch niet dat ik hier al mijn lekkers prijs zou geven? Neehee, die smiechten lezen soms obsessief mee hier en die willen helemaal nog niet weten dat ze snoskommers en walgwrangels gaan krijgen. Maar ik begrijp u wel. U bent nieuwsgierig. Jahaa, geeft u maar gerust toe, we zijn tenslotte hier op dit blog bijna allemaal van het vrouwelijk geslacht en dan krijg je dat vanzelf. Ik beloof u dat u hier op dit blog later volledig op de hoogte zult worden gesteld.

Eet u vooral heel smakelijk, vandaag of morgen, of wanneer u dit ook maar leest.

Verkooptalent

Het is weer uitverkoop. De winkels moeten leeg om ruimte te creëren voor wat nieuws. In Huize Pollenstein wordt ook langzamerhand ruimte gecreëerd voor wat nieuws: het hokje van Studiepol zal ooit (hopelijk) mijn eigen praktijkruimte worden.
De Polletjes ruimen de lego op en ik zet alles op Marktplaats. De jongens hebben er altijd heel creatief mee gespeeld; dat betekent dat werkelijk alles door elkaar ligt. Langzaam maar zeker scheppen we orde in de chaos en brengt de verkoop wat geld in het laatje. Als je het een beetje handig aanpakt, zijn in totaal drie, vier mailtjes van en naar een koper voldoende.
Maar verkopen is niet helemaal mijn ding. Ik deed een ondernemerscan op internet, en daar kwam uit dat mijn ondernemersdenkstijl vooral die van de vakvrouw is, de denkstijlen pionier, manager en verkoper komen er bekaaider van af. Dus zo'n Marktplaatsverkoopactie is een goede oefening voor mij. Dat ik een geduldig persoon ben, wist ik al, maar ook mijn geduld werd danig op de proef gesteld door laten-we-hem-Guppe-noemen, een potentiële koper die uiteindelijk wel voor €3,50 drie kleine legomodelletjes kocht. De mannelijke Pollen hadden aanvankelijk veel ontzag voor mijn eindeloze mededogen, later verklaarden ze me voor gek dat ik nog met Guppe wilde handelen.
Het ging zo, zonder enige toevoegingen of weglatingen, het was zó al leuk genoeg:

1 november:

16:34  Beste Purperpol, Ik bied 1,50 inclusief verzendkosten op lego set nummer 1357. Als u akkoord gaat met het bod moet u ze 23 a 24 dagen reserveren voor me. Graag hoor ik van u(ook als u niet akkoord gaat met het bod). Gr Guppe

17:15  Hallo Guppe, Ik ga akkoord, maar ben wel een beetje benieuwd waarom het zo lang gereserveerd moet worden? Als u vandaag die 1,50 overmaakt, kan  alles heel snel geregeld zijn, toch?  Met vriendelijke groet, Purperpol 17:20  Hoi, het maakt toch niet uit dat u hem moet reserveren? Gr Guppe 18:05  Hoi, Wilt u hem nu wel of niet voor me reserveren de cameraman van lego? 18:10  Hij is al vanaf 17:16 uur voor u gereserveerd!  18:15 Hoi, bedankt ik maak het geld naar u over zodra ik het binnen heb(het geld dan). gr Guppe 18:20 Hoi, Kan u uw rekeningnummer geven dan kan ik morgen de 1,50 naar u overmaken. Gr Guppe  19:24 123456789 t.n.v. Purperpol. O.v.v. cameraman. Zal ik dan gaan verzenden als ik het geld zie staan? Naar welk adres? Groet, Purperpol 19:30 Hoi, Mijn adres is xxxx xxxx xxxx Gr Guppe Ps ik maak morgen het geld over. 2 november: 10.45 Hoi, Ik heb het geld(€ 1,50) naar u over gemaakt. Stuurt u me dan een e mail als u de lego op de post heeft gedaan. Gr Guppe 17:10 Hoi Guppe, Het cameramannetje is vandaag op de post gedaan. Nog net voor de lichting, hoop ik. Graag bericht als hij is aangekomen! Groet, Purperpol 3 november: 13.50 hoi, Ik heb de lego netjes ontvangen hoor. bedankt voor de moeite. gr Guppe 14.15 Beste Purperpol, Ik bied € 3,50 inclusief verzendkosten op de volgende lego sets: 7070, 4801 en 6463 Als u akkoord gaat met het bod wil u dan uw rekeningnummer, naam en woonplaats sturen zodat ik het geld naar u over kan maken. Graag een reactie terug(ook als u niet akkoord gaat met het bod) Gr Guppe 15.37 Beste Guppe, Nee, dat bod is echt te laag.  Groet, Purperpol 15:39 Hoi, Hoeveel wilt u er dan inclusief verzendkosten voor hebben? gr Guppe 16:10 10 euro 16.15 Hoi, Sorry maar dat is echt veel te veel geld. Die cameraman ging toch ook maar weg voor 1,50 inclusief verzendkosten. gr Guppe 16.17 Hoi, En doet u 1,50 inclusief verzendkosten voor lego set 4801? 16:58 Hoi Guppe, Even over de prijs, die kan 9,50 worden, en dat is nog heel laag, want maanwagentje en piraat op vlot zijn veel uitgebreidere setjes dan die cameraman die je al gekocht hebt.  maanwagentje: 3,- piraat op vlot: 3,50 boogschutter: 1,- verzendkosten: 2,- Voor alleen de boogschutter vragen we 2,- incl. verzendkosten.  Heb je overigens geen belangstelling voor de stuntman? Die past leuk bij de cameraman! Groet, Purperpol 17:03 Hoi, wat kost de boogschutter en de stuntman samen inclusief verzendkosten? Gr Guppe 18:55 Die kunnen net voor 1 euro verzendkosten. Totaal wordt dan 3,50. 1 euro voor de boogschutter, 1,50 voor de stuntman. 19:02 Hoi, Ik betaal ze dan morgen. Reserveert u de 2 setjes dan voor me. gr Guppe PS mag ik uw rekeningnummer, naam ene woonplaats dan nog een keer ik heb die niet meer namelijk.  20:45 123456789 t.n.v. Purperpol 20:55 Hoi, Dank u wel. Ik maak de 3,50 morgen naar u over. Gr Guppe 21:10 Hoi, Ik heb het geld(€ 3,50) naar u over gemaakt. U kunt de lego sturen naar: xxxx xxxx xxxx Gr Guppe PS stuurt u me dan een e mail als u de lego op de post heeft gedaan.

4 november (zondag) 17:35 hoi, Ik heb een kleine vraag aan u  heeft u de lego toevallig al in de brievenbus gedaan? 17:47 Nee, nog niet! 17:55 Hoi, Wilt u het vandaag dan versturen u heeft het geld als het goed is namelijk al op uw rekening staan. gr Guppe 18:05 Nee, het stond er net nog niet op (het is zondag, dan doet de bank deze transacties niet). Vandaag versturen heeft geen zin meer, want de brievenbus is al gelicht. Morgen zal ik het voor 5 uur verzenden, als ik het geld zie staan, beloofd! 18:09 Hoi, Ok bedankt stuurt u dan een email als u het verstuurt heeft. Ik zal u dan een email sturen als ik het ontvangen heb. Gr Guppe 18:33 Prima 5 november 13:08 Guppe, De lego is zojuist op de post gedaan! Purperpol 13:17 Hoi, Dank. Uw mail krijgt u zeer waarschijnlijk morgen. Gr Guppe  6 november 13:38 Hoi, Ik heb de lego netjes ontvangen hoor. bedankt voor alle moeite. Gr Guppe 13:39 PFFFFFFFFFFFFFF. Geen dank. Kleine moeite......

Praktijk Juf Polledrol

Goed. Ik ga dus een Ondernemingsplan schrijven, met een heuse Bedrijfsformule. Want ik ga ondernemen. Met allerlei gedoetjes over prijs-product-promotie-plaats-en-geen-personeel want ik word ZZP'er. Tja. Hoe verstandig met het afschaffen van de zelfstandigenaftrek. En zonder een spoortje commercieel talent, voor verkopen op marktplaats ben ik al te zacht gebakken. En zonder geschikte bedrijfsruimte aan huis, want Studiepol is voorlopig de deur nog niet uit. Hij is bang dat ik dan helemaal niet meer slaap, want ik slaap nu maar moeilijk in als hij pas 's nachts of 's avonds laat thuiskomt. Laatst had ik 's avonds een briefje op tafel neergelegd: 'Hoi Studiepol, fijn dat je weer thuis bent.' Schrijft hij een briefje terug:

Maar wat kan ik anders? Ik schrijf elke week keurig een sollicitatiebrief en niemand wil mij hebben. Snok. Stiekem ben ik elke keer weer blij met weer een afwijzing voor baantjes als lingerieverkoopster, orthopedischschoenmakerassistente, servicedeskmedewerkster en ziekenhuismaaltijdservivebelmevrouw. Wel jammer dat ik geen redacteur.auteur Rekenen bij een educatieve uitgever mocht worden. Of creatieve duizendpoot en denktank bij een leuke purperpollerige handwerk- en kunstzinnigetoestandjeszaak. Of grappige stukjesschrijfster bij een zeker damesblad.

Maar ik heb Grootse Plannen, want ik wil dolgraag doen waar mijn hart echt ligt. Iets met vastgelopen kinderen, met grote en/of kleine problemen. Met naast ze gaan staan, met aansluiten, complimenten, aansturen, het beste eruit halen, hoge verwachtingen hebben, veelzijdigheid en uitgaan van de sterke kanten van het kind. Ik wéét dat ik er goed in ben, maar twijfel is er ook telkens. Ik moet natuurlijk de allerallerallerbeste zijn en minimaal de mensheid kunnen redden. Tja. Vrouw.

En nu was ik de laatste maanden bezig met het bedenken van Een Naam. Moeilijk, moeilijk, moeilijk, want het moest natuurlijk de allerallerallerbeste naam worden. Bureau Briljant, bedacht ik. Want een briljant heeft vele facetten, het woord Briljant kan een geweldige aanmoediging zijn en kinderen mogen weer gaan schitteren door de begeleiding. Maar ik moest aldoor maar denken aan een gasverwarmingselektriciteitsbedrijf bij Briljant. Of een tapijtmerk. Het was niet De Naam. Ondanks die prachtige filosofie erachter.
Toen bedacht ik, zomaar middenin de nacht, Zebra. Want elke zebra heeft een unieke streepjescode. En iedereen heeft wel ergens een scheef streepje. Prima, als het streepje het patroon maar niet helemaal verstoord. Ik had al een heel kinderboek bedacht dat ik dan aan het kind zou geven als de behandeling afgerond was. En de tekst op mijn website had ik ook al rond. Prachtig, prachtig. Alles in maar één doorwaakte nacht. Maar Grote Pol vond het niets. En ik toen ook opeens niet meer. De nacht was voorbij, het kille ochtendlicht liet mijn dromen in duigen vallen. Dag Zebra.

Toen kwam De Coach. Die van het reïntegratiebureau voor startende ondernemers. En die knikte en humde eens en zei wijs: 'Je moet gewoon iets met je naam doen. Want mensen zoeken je op je naam. Ze kennen je naam en gaan daarop googelen.'
Tja. Dat klonk logisch. Maar om mijn praktijkje nu Purperpol te noemen, da's ook weer zo wat. Die naamsbekendheid heb ik al, u moest eens weten hoe vaak daarop gegoogeld wordt. maar het belicht een heel ander facetje van mij.
Nee. Iets anders. Ik weet het. Juf Polledrol. Briljant, al zeg ik het zelf.