2. Dat ik geen Arie Ribbens ben.
3. Dat een batterij een plus- en een minkant heeft, die echt wel gemakkelijk te herkennen zijn.
Toelichting.
1. Nadat ik zeven weken mijn buikspieren totaal genegeerd had, dacht ik opeens weer aan ze. Op een luie zaterdagmorgen, in mijn warme bed. Ze bleken er nog te zijn, in ongetwijfeld een rafelige touwtjesconditie met her en der een wel heel zwak plekje. Ze knapten nog net niet. Ik merkte wel dat ze het fijn vonden dat ik weer eens aandacht aan ze besteedde. Alles wat je aandacht geeft, groeit, dus naast dat denken aan die elastiekjes deed ik ook nog een halfslachtig spelletje met ze. Iets ingewikkelds met omhoogkomen en aanspannen en zo. Niet te veel, niet te vaak, dacht ik nog, want opeens een overdosis liefde kan averechts werken. Twee keer vijf sit ups zouden ze toch wel aankunnen?
Dat konden ze niet.
Voorlopig geef ik mijn rudimentaire overblijfselen maar weer veel rust. Dat hebben ze wel verdiend.
2. Eens in de zoveel tijd lees ik een boek waar ik de schrijfkriebels van krijg. Zo wil ik ook kunnen schrijven, denk ik dan. En dan doe ik een poging en dan komt er zo'n slap aftreksel uitrollen waar ik me voor schaam en dan geef ik het weer snel op. Dat begon al toen ik een jaar of 10 was en zelf een De olijke tweeling-lookalike probeerde te schrijven. Mooi dik schrift ervoor gebruikt, maar liefst een halve bladzijde vol geschreven voor ik het bijltje er weer bij neerlegde. Ik weet nog ik de zussen noemde: Patty en Kitty. Er volgden nog meer pogingen, waaronder zelfs een gooi naar een baantje als columniste bij de Libelle, maar alles bleek tevergeefse moeite.
Je zou zeggen dat ik daar inmiddels wel wat van had kunnen leren, maar vorige week bedacht ik dat ik, voor de lol (mijn ambities worden al reëler), weleens een carnavalskraker zou kunnen schrijven.
Weet je wat ik wel zou willen zijn?
Een bloemetjesgordijn, een bloemetjesgordijn.
Van het plafond tot op het raamkozijn:
Een bloemetjesgordijn, een bloemetjesgordijn.
Dat is toch eigenlijk een verbluffend originele vondst, waar ik dan toch heus ook wel op zou kunnen komen???
Nee dus. Ik kwam niet verder dan:
We hebben een koe op zolder
Maar zijn vachtje zit vol roos
We gebruiken head en shoulders
Nu smaakt zijn melk naar abrikoos.
Maar nu ik dit zo lees, zie ik toch wel hitpotentie. Of trap ik nu weer in de val?
3. Ik moet altijd, altijd zoeken naar de plus- en minkant van de batterij en naar die onleesbare symbooltjes in de apparaatjes waar die dingen in moeten. Zoiets kan ik dus niet onthouden, net zoals mijn leerlingen niet onthouden hoeveel 72:9 is. Dat vind ik onbegrijpelijk. Ook van mezelf dus. Dus ik ging er even voor zitten en nu ga ik het u uitleggen, want daar leer ik het meest van. Daarom ben ik ook zo slim: ik leg de hele dag Ingewikkelde Dingen aan kinderen uit en daar word ik zelf hyperintelligent van.
De kant met het bolletje is de pluskant. Die kant heeft een maatje meer. Plus-size, dus. De minkant is plat. Dat is niet leuk voor die kant, want iedereen wil wel wat aantrekkelijke contouren hebben. Omdat de minkant zo zielig is, mag hij op de kant met de veer in het apparaat, heeft hij toch nog wat leuks.
De kant met het bolletje is de pluskant. Die kant heeft een maatje meer. Plus-size, dus. De minkant is plat. Dat is niet leuk voor die kant, want iedereen wil wel wat aantrekkelijke contouren hebben. Omdat de minkant zo zielig is, mag hij op de kant met de veer in het apparaat, heeft hij toch nog wat leuks.
Simpel toch?
3 opmerkingen:
Heel simpel !! En die aanzet voor die carnavalskraker vind ik wel wat hebben, kan best wat worden. Je hebt nog een jaar de tijd.....
Ha, nu snap ik het, van die batterijen ;-) Dank je wel voor je uitleg.
Kijk wel uit met je carnavalskraker, voor je het weet, zit je vast voor het plegen van plagiaat. Er bestaat al een liedje met een koe op zolder sinds 1939, "holderdebolder, we hebben een koe op zolder", zoek maar eens op. Bijna net zo mooi als jouw carnavalskraker.
@Christina. Dank je voor de aanvulling! Het Holderdebolder ken ik eigenlijk allang, door de Polletjes. Je wist vast wel dat zij Tweede Wereldoorlogspecialisten zijn. Vooral de oudste kan dat lied perfect in de jarendertigstijl zingen... Vandaar de inspiratie, maar inderdaad, plagiaat. Dat lied ga ik dus maar niet afschrijven, stel je voor dat ik aangeklaagd word.
Een reactie posten