Gisteren heb ik iets gedaan wat ik al zestien jaar eerder had moeten doen. Al zestien jaar wonen we hier en al zestien jaar dacht ik dus dat onze voordeurbel viezig grauw-grijs hoorde te zijn. Gisteren verveelde ik me, ik kan niet veel met dat warme weer, en poetste verveeld wat over die bel. Bleek te helpen. Poetste nog wat meer, pakte schuurspons, schuurmiddel en wat niet al en ja hoor, de bel bleek dus in wezen wit te zijn!
Bij gebrek aan voor-foto om deze metamorfose te bewijzen hier op het wereldwijde web, dook ik in de fotoalba van de Polletjes. Dit kiekje is uit 2000. Weliswaar is de bel in de dertien jaar die volgden nog flink vergrijsd, maar u ziet het verbluffende verschil!
Elke keer als ik nu die bel zie, word ik weer blij!
Ach, zou mijn moeder zeggen: ''t Zijn de kleieieieine dingen die het doen, die het doen!'
5 opmerkingen:
:-))
Ik kocht een paar maanden geleden nieuwe hoeslakens voor ons bed. De oude waren soort van aangevreten, althans zo leek het, door muizen? In ieder geval zaten de gaten erin, en errug sleets geworden...
Toen dacht ik ook: Hoe blij kun je zijn met zoiets simpels als een nieuw hoeslaken?
Zo fijn dat je nog blij kunt worden van gewone, kleine dingetjes.
Ik zou maar eens goed in huis rondkijken of er niet meer witgewassen kan worden.
Ja, die kleine dingen!!! Heel herkenbaar! Wat kun je dan genieten hé! Ik denk dat je poetswoede in deze omgeving heerst, ik heb vandaag alle roestvrijstale dingen in huis gepoetst met zo'n fijn goedje. Ik zit nu steeds in aanbidding naar mijn keukenkraan/afzuigkap/oven te staren. 'k Zou haast een stoel in de keuken zetten..:)
Groetjes,
Grace
Geweldig hoor, ga zo door!
en wat een mooie foto van grote en kleine Pol, moest hij meedoen aan een toneelstuk?
maomi
Een reactie posten