Grote Pol en ik wandelden gisteren een eind weg. Zonder de Polletjes. Stiekem zeiden we tegen elkaar dat dat eigenlijk een stuk leuker is dan mét Polletjes wandelen. Dat heeft puur en alleen met de leeftijd te maken. De leeftijd van de Polletjes welteverstaan. Wandelen met pubers moet je over het algemeen niet willen willen, al kán het heel genoeglijk zijn.
Soms.
Héél soms.
Omdat we een eind wegger liepen dan bedoeld, werd het ook later dan bedoeld. En de Polletjes hebben deze week geen vakantie en wel een onstilbare honger (tenzij we gezond eten, dan opeens niet, maar paaseitjes gaan er aan de lopende band in). Dus we maakten ons zorgen. Grote zorgen, want stel je voor dat we niet op tijd terug konden zijn om ons grut te laven en te voeden! Dan zouden de rapen gaar zijn. De peren gebakken. En het humeur van de Polletjes tot ver onder nul geraken. Vooral dat laatste deed ons huiveren.
Dus deden we iets moedigs. We belden de Polletjes op en gaven instructies. Zij moesten een beginnetje maken met het bereiden van de maaltijd. Dat wil zeggen: de oven aanzetten, de rollade in een schaaltje doen en dat dan weer in de oven zetten. Ik weet het: het was een waar waagstuk. Onze Polletjes hebben namelijk niet veel kaas gegeten van koken. Zij willen niet willen kunnen koken, als u begrijpt wat ik bedoel. Maar toch, we moesten toch wat - wat zou u doen in zo'n verschrikkelijk noodgeval?
Na mijn duidelijke instructies: de tweede sleuf van onderen, dus de derde sleuf van boven, de tweede knop van links moet op het waaiertje, alias het radio-actieve tekentje, staan, de derde knop van links op de cijfertjes 1-8-0, de ovenschaal staat linksboven op de bovenste witte plank boven de kraan etc.etc. lukte het de Polletjes met vereende krachten onze opdracht uit te voeren. We konden met een gerust hart onze wandeling voortzetten en op ons dooie akkertje naar huis kuieren. We hadden er alle vertrouwen in. Tot we een crisistelefoontje kregen van ons jongste Polletje, die ene met dyslexie, die ene die altijd zo lekker uit z'n woorden en zo leuk uit de hoek komt. Er was een prangende vraag, een noodgeval:
- Mam? Ik heb nog één vraagje.
- Ja?
- D'r zit natuur op de rollade, moet dat ook in de oven?
- Natuur?
- Ja. Ja. Uhhhh. Hoe za'k het zeggen?
- Natuur?
- Ja..... zo'n sparrentak!
- Ja, Kunstpol, dat moet ook in de oven.
Hij bedoelde een takje tijm.
16 opmerkingen:
heerlijk eerlijk..........
Heel grappig en herkenbaar! Niet in het minst omdat onze kleintjes ook in dezelfde leeftijd zitten.....En, was de rollade met natuur goed gelukt??
Dus dat werkt niet alleen bij lezen zo, maar ook bij het 'vinden van woorden' voor iets. Natuur voor een takje (thijm).
Was 't verder ook nog gelukt?
Fijn, kokende kinderen...;-) Ik hoop dat je ze nog wat meer kooklessen geeft voor ze het huis uit gaan, of blijven die van jou plakken tot ze aan de vrouw zijn?
Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van de Heer van Stand. En ik vind het niet oud.
Geweldig!
:-)
dit is er wel weer één waar je niet stilletjes om kunt glimlachen.
Manlief vraagt vanwege mijn geschater wat er nu weer zo grappig is aan de koelkasten (die ik dus eigenlijk aan het vergelijken ben op het www, omdat die van ons elk moment kan overlijden).
Ik zou me die vraag trouwens ook kunnen voorstellen van onze Luuk, die een fiks aantal jaren jonger is. Maar ik kan me voorstellen dat dat een onderdeel van de pubertijd is, terug naar de primaire beleving van de wereld om je heen ?!
sparrentak? takje rozemarijn wellicht? (sorry kan het niet laten! :-) )
En was de natuur lekker ? ;-)
Hahahaha geweldig :-)
hahahaha geweldig :)
Geweldig gewoon. Was het lekker?
wat een bijzondere rollade moet dat zijn geweest. En vast ook het opeten ervan. Een unieke Pol-rollade!
Super!
Hahahahahahahahahahahahahahaha!
hahahaha en hoe smaakte de rollade?
Een reactie posten