Blij geblabla, een hatseflatsrecept en: ben ik knettergek?

Het was een mooie dag gisteren. Het begon met een joekel van een dagpauwoog, zomaar in m'n rommelige woekertuintje. Dat was eigenlijk al voldoende geluk voor mij, een dagdosis. Die kleuren, dat zijn precies mijn kleuren. Het donker oranje-rood, het zachte blauw-paars. Dat vlinderige, dat zou ik ook wel wat meer willen hebben.

En toen gingen we 's middags ook nog een eindje fietsen. En wow, ik heb m'n conditie weer terug! Dankzij de Wii enzo. Heel wat kilo's lichter, een hoop sterke spiermassa en de lente, dat deed het 'm. Heerlijke geuren opgesnoven, het teerste groen opgedronken en geluisterd naar het voorjaarsgeknetter in de bomen. Hoort u dat nu ook niet? Grote Pol hoort het namelijk niet en als we dan heel stil op een bankje zitten, waarbij ik dus wél dat geknetter hoor en hij niet, lijkt het erop of ik knettergek ben. En hij niet. En dat kan dus niet de bedoeling zijn.

We fietsten langs een schoenenwinkel, stopten, ik paste en kocht! Nieuwe zomerschoenen. Hele erge rode! Echte Purperpollenschoenen. Merk: Durea, in een extra brede uitvoering, maar daardoor paste ik wel weer in een maatje kleiner. Ze waren behoorlijk duur, maar ik heb geld gekregen van het CAK vanwege chronische ziekte, dit kan ik er mooi van betalen! U wordt bedankt voor alle tips die u mij stuurde naar aanleiding van een vorig logje hierover. Misschien koop ik ook nog Teva's, Birkie's of iets anders gemakkelijks voor erbij.
En toen dook ik de keuken in, bakte muffins met vijgen en vanille, die nu wél lukten (recept volgt nog wel een keer) en kookte een heerlijk potje Mexicaanse kip (uit Nederland, of Frankrijk) met chocolade. Receptje doen (type hatseflats)? Oké, want het was superlekker en ik doe u er misschien een plezier mee. Het idee heb ik gejat uit de Allerhande, maar ik heb het geheel naar mijn eigen hand gezet, da's een vaste gewoonte. Het werd een stuk minder calorierijk (hoop ik). De Polletjes scheepten we af met een broodje frikandel en we bonjourden ze daarna naar boven (ze vonden het niet eens erg) en zo konden Grote Pol heerlijk rustig eten.

Mexicaanse kip met een heleboel lekkers, zoals tomaat, chocolade, amandelen en knoflook!
(voor twee personen)
Klaar binnen een uur.
In een ovenschaal de inhoud van een blik tomatenstukjes, een ui in vieren en twee (of drie, of vier) ongepelde knoflooktenen mikken. Dat een halfuur in een flink warme (175 graden) oven zetten.
Even een kwartiertje wat anders gaan doen (lezen, breien, neuspeuteren) en dan kipfilet (natuurlijk biologisch) in stukjes snijden, peper en zout erover en bakken in wat olijfolie, in bijv. een hapjespan.
De stukjes kipfilet eruit (warm houden, eentje even voorproeven, of twee, of drie) en flink wat geschaafde amandelen in de pan doen en ook nog een handje rozijnen. Dat een beetje bruin laten worden.
De tomatenprut kan nu uit de oven gehaald.
Eetlepel oregano en lekker veel kaneel bij de amandelen doen en even bakken.
Dan de tomaten, uien en knoflook (die u uit z'n velletje hebt gedrukt) erbij doen.
Wat water koken (een klein half litertje), dat toevoegen, samen met een kippenbouillonblokje.
En nog meer groenten (sperziebonen in ons geval). Dit 15 minuten laten sudderen.
Vuur uit doen.
30 gram pure chocolade, in stukjes (eentje voorproeven, of twee) erdoor roeren, wat zout, wat peper en heel veel /een klein beetje chilipeper (molentje) erbij.
De blokjes kipfilet erop vlijen en nog wat geschaafde amandelen erover heen draperen.
Lekker met rijst. En peterselie.

En 't is nog lekkerder als u de kipfilet vervangt door een malse kippenbout, ingewreven met boter, zout en peper en dan in een schaaltje in de oven knapperig gebakken. Een stuk vetter, dat wel. Maar u mag het helemaal zelf weten. Het was al op voor ik eraan dacht een foto te maken.
Sorry.

Maar het was ook zo lekker.
En zo rustig.