'Bedankt voor het paasei!' schreeuwde hij.

Over een jaar of tien, twintig trouwt Kunstpol. En dan gaan Parapol en Grote Pol en ik toneelstukjes doen. 's Avonds op het feest. Want Kunstpol in zijn jonge jaren was zo leuk, daar moet iedereen op zijn bruiloft van kunnen meegenieten. We zullen een medley maken van grappige hoogtepunten en uitspraken uit Kunstpols boeiende leventje. Weet ik nu al.
Gisteren haalde Parapol al schaterlachend een herinnering op aan Kunstpol en ja, ik was het alweer vergeten, maar o, hoe leuk was hij een jaar of zes, zeven geleden ook al:

Een oom en tante waren bij ons op bezoek en ze gaven de Polletjes een enorm paasei. Het bezoek verliep genoeglijk, oom blies eens wat op al onze blokfluiten, tante kletste en lachte met deze en gene, we aten en dronken gezellig en oom en tante vertrokken weer na een uur of wat. Kunstpol en Parapol gingen nog even buiten spelen en daar dacht Kunstpol, ruim een halfuur na het vertrek, oom en tante voorbij te zien rijden - dat kon natuurlijk niet, tenzij oom en tante stiekem nog even ons schone dorp rondgetoerd waren op zoek naar een fatsoenlijke snackbar of zo, wat ik niet geloof. In een split second bedacht Kunstpol zich dat hij niet fatsoenlijk bedankt had voor het enorme paasei en gilde hij met zijn hoge, overslaande kinderstemmetje in het open autoraampje van de wildvreemde voorbijgangers:
'BEDANKT VOOR HET PAASEI!!!'

En dat gaan we dus uitspelen. Grote Pol zorgt voor een liedje erbij, ik speel de auto, Parapol speelt Kunstpol en Grote Pol is het paasei. Weet ik nu al.