Dagboek van mijn moeder

Vanaf twee weken voor de geboorte van mijn oudste broer (januari 1962) tot dertien maanden na de geboorte van mijn jongste broer (november 1966) heeft mijn moeder een dagboekje over de kinderen bijgehouden. In drie schriftjes met zo'n fijn jarenzestigomslag.
Ik kreeg ze laatst mee om te lezen, ook al kom ik er zelf niet in voor. En wat is dat genieten! Zo leuk en verrassend om dit van je moeder te kunnen en mogen lezen, terwijl zij en ik inmiddels al lang en breed in een heel andere levensfase verkeren.
Het geeft zo'n heerlijk beeld van een jonge moeder in de vroege jaren zestig, erg gelukkig (althans, op de momenten dat ze schrijft) met haar man, kinderen en de nieuwe flat. (De eerste twee jaar van hun huwelijk woonden mijn ouders vanwege de  heersende woningnood in bij haar schoonvader en zijn vriendin. Geen gemakkelijke tijd.)


Ik zie mijn moeder zo zitten aan tafel. Zaterdagavond, pen, flesje groene inkt en schrijven maar.

Een fragmentje, mijn oudste broer is dan bijna tien maanden:
Dinsdag is de dokter geweest, Saul moet de hele week nog binnen blijven. Hij is weer bijna beter. Deze week nog zijn oor druppelen. Dat vindt hij vreselijk.
Al heel lang luistert Saul naar muziek. En als de radio aan staat, en ik zing mee, en sla de maat dan doet hij het ook. Onbeholpen met zijn handje. Soms steekt hij mij zijn handje toe, dan moet ik hem helpen. Wanneer Saultje alleen muziek hoort, gaat hij op de maat zitten wiegen. Dat is helemaal leuk!
Hij kan al zo goed aan de hand lopen. Hij stevent direkt naar de radio. En naar het raam. Hij vindt het prachtig, om tegen de ramen te slaan. Als hij zijn eerste hapjes brood krijgt, is hij zo blij,dan zegt hij steeds onder t' kouwen: mamamamamamamamam. Hij begint echt een beetje aanhalig te worden.

En een fragment geschreven op 17 mei 1964:
Er is weer veel te vertellen over Saul. Hij probeert nu alles na te eggen, wat aardig goed gaat, soms nog wat krom. Lopen kan hij heel vlug, als hij valt, moet het erg pijn doen, voor hij zal gaan huilen. Een hoofd vol krullen, wat erg lief staat. s'avonds na het eten voorlezen door papa is een feest. Vooral de boekjes van Dick Bruna vindt hij fantastisch. 
Bij opa in de auto is het grootste feest. Daar is hij dol op. Hij weet ook precies van wie de auto's van de buren zijn, fiat 600 van Jaapjes papa, fiat 700 van Joosten enz. Hij kan zo verlangend naar spelende kinderen staan kijken. Maar hij is nog te klein om op straat te spelen. Het is een lieve schat, iedere dag geniet je weer van hem.