Diamant!

Vandaag zijn mijn ouders zestig jaar getrouwd. Dat is iets waar zij heel blij en dankbaar voor zijn, en ik, en heel veel anderen, met hen. Ik voel me zo gezegend met en door deze lieve mensen...

Vanmorgen gingen mijn twee broers en ik naar ze toe. We aten taart, bekeken de brief van de koning en de commissaris van de koning (de burgemeester kon helaas niet komen), zaten weer met z'n vijven aan de eettafel (dat was minstens 35 jaar geleden voor het laatst gebeurd) met een kopje soep en een boterham, het archief werd erbij gehaald met trouwboekje, jeugdherbergpassen, krantenknipsels, kampeerkaarten en meer. Oude herinneringen werden opgehaald, en tot slot zongen we weer het Voor al uw goede gaven, Heer.
Het was zo een heel eenvoudig samenzijn en tegelijk een sprongetjes-in-je-hart-gelukkig-makend groot feest!

Ondertussen bij de Polletjes

Eigenlijk had ik besloten niet meer over mijzelf te bloggen. Wie ben ik nou, en waarom zou ik dat delen op internet? Maar er zijn situaties waarin dat misschien wel nuttig kan zijn. Gewoon een kletspraatje, met in dit geval meest anonieme lezers, kan in deze tijd ook goed doen.

Maar hoe het hier gaat? Ach, z'n gangetje. Dat is de laatste jaren mijn standaardantwoord, dus dat zegt u niet veel. Er zijn wat zaken die me bezighouden waarover ik (nog) niet kan of wil bloggen. Maar ik ben een gelukkig mensch, hoor.

Ik werkte altijd half thuis - half uit en nu is dat uit werken dus gestopt. In plaats daarvan fiets ik elke dag een rondje. Dat mag gewoon, maar dat heeft volgens mij niet iedereen begrepen. Gisteren op de hei was er in de wijde omtrek geen mens te zien...

Vandaag stond er gelukkig een artikel in de krant waarin werd aangeraden om naar buiten te gaan. Het is zo heerlijk en ontspannend, juist voor mensen die door de situatie meer stress ervaren. Maar ik heb gemakkelijk praten: binnen tien minuten ben ik daar op dat punt van die video.

Het thuiswerken krijgt ook een andere vorm. Ik ga op de digitale tour met een app op de computer: whereby.com. Echt handig is het niet, maar ach, we moeten roeien met de riemen die we hebben. Ben benieuwd hoe het gaat lopen. Ik kan op deze manier vast wel wat voor ze betekenen.
Ik had voor een leerling in groep 6 al allerlei spulletjes neergezet om te gaan
rekenen met liters, deciliters, centiliters en milliliters, want dat moet je toch beslist met echt water doen, lekker knoeien en spetteren. Ik heb daar nog geen digitale oplossing voor gevonden. Ze moet thuis maar veel recepten gaan lezen, pannenkoeken en cakes gaan bakken en soep gaan koken. Daar leert ze mogelijk nog meer van.

Haha, ik hoor net op het radiojournaal dat er een gevangene is besmet met het virus. 'De gevangene wordt goed in de gaten gehouden.'