Artrose, denkt de fysiotherapeut. Als ik mijn knie buig, is dat in een rustige ruimte voor de goede verstaander duidelijk hoorbaar. Het zit daar in die gewrichten niet goed. Niet fijn, al voor mijn vijftigste.
Het advies is om te blijven wandelen, maar het kost me heel wat moeite om dat gemotiveerd te blijven doen. Een rondje van 2,5 kilometer kan nog net. Als ik verder loop, moet ik eigenlijk paracetamol slikken tegen de pijn die me 's nachts wakker maakt. Als ik niet wandel en het hou bij de gewone huis-, tuin- en keukenloopjes, heb ik werkelijk waar nergens last van.
Een podologe bracht voor een consult dat niets opleverde, want er waren geen afwijkingen te zien, een flink bedrag in rekening.
Tape helpt, dus vaak heb ik knalroze of felblauwe stroken rond die knie. Maar daar gaat mijn huid weer kapot van. Goede schoenen draag ik al, denk ik. De huidige waren in elk geval duur genoeg. Tijdens het tandenpoetsen maak ik schaatsbewegingen, een oefening die ik van de fysio meekreeg.
Ik ben natuurlijk nog veel te jong voor kunstknieën. U zult begrijpen dat ik hier in elk geval niet vrolijk van word. Ik geloof dat ik liever (af en toe) knikkende knieën heb.
Heeft iemand nog een goede tip? Een heel goed merk schoenen? Iets met voeding? Een zalfje? Een bepaald merk dropjes, of chocola? Oude kaas dan misschien?
En voor de leukigheid nog een mooie dia van vroeger, daar hou ik zo van. Van mij met mijn moeder. Wat een schattige knietjes had ik toen nog, hè?
