Uitgelezen 2019

maandag 23 juli 2018

De trein van 13:36 Roosendaal - Middelburg

Omdat ik een nette vrouw ben, niet platvloers en grof in de mond, durfde ik maar steeds niet aan dit stukje te beginnen. Want ik ontkom niet aan jargon dat me niet zint en onderwerpen waar u me verder nooit over gehoord hebt. Bij voorbaat al mijn excuses. U zou natuurlijk ervoor kunnen kiezen om niet verder te lezen, maar dan mist u wel wat. 

13:36. Roosendaal. We installeren ons voor het laatste deel van de treinreis. We hebben er al twee uur opzitten en ik hoop dit laatste stuk in alle rust een flink eind te kunnen lezen in mijn vuistdikke Tonio. Dat boek moet toch een keer uit. Tussen Nijmegen en Roosendaal was er al bitter weinig van terecht gekomen wegens drukte. Dit stuk moet het lukken, want de trein is bijna leeg.

13:37. De trein rijdt en precies naast ons komen twee jongens van een jaar of 17 zitten. Niet de allerbriljantste geesten, zullen we maar zeggen. Of het wel tweedeklas was. En of ze wel in de goede trein zaten. Of het treinkaartje wel in de bus geldig was. En als het niet zo was, dat ze dan toch gewoon zouden instappen, want je betaalde al genoeg. Als er controle kwam, zouden ze uitstappen.
Drie bladzijdes gelezen.

13:45. Bergen op Zoom. De jongens pakken hun mobiel erbij. De slimste, in het zwart gekleed, leest hardop voor: een jongen van 13 heeft een USB-kabeltje twintig centimeter diep in zijn penis gestoken. Moest in het ziekenhuis verwijderd worden. De andere jongen (in blauw) krimpt ineen. Hij beschikt naar alle waarschijnlijkheid over een groot empathisch vermogen. Spreekt en klopt zijn kruis bemoedigend toe: ik zal goed voor jou zorgen, hoor, dát zal ik niet doen bij jou. De jongens praten door over hoe dat dan technisch mogelijk heeft kunnen zijn.
Halve bladzijde gelezen.

13:55. Rilland-Bath. Vanuit Middelburg moeten de jongens verder met de bus. Mijn hoop dat ze eerder dan wij de trein uit moeten is de grond in geboord. Eerst met de bus en dan nog een kankereind lopen. Door weiland en bos, weet die met het zwarte T-shirt. Ze gaan naar Feyenoord en geven hoog over de wedstrijd op (ik zoek het later op: het gaat om een oefenduel met het Zeeuwse elftal) en hadden verwacht dat de trein vol zou zitten met supporters. Op de terugweg zal ik wel vetmoe zijn, voorspelt blauwe T-shirt.
Een alinea gelezen.

13:59. Krabbendijke. Het gesprek komt weer op de jongen met de USB-kabel. Twintig centimeter!!!!! Zo groot is de lul van een 13-jarige toch niet? Ongegeneerd praten ze over de lengte van hun eigen materiaal, de hele coupé kan meegenieten. Het blauwe T-shirt weet dat toen hij in de eerste zat, die van hem al 14 centimeter mat. Hoe het nu is, weet hij niet, maar in elk geval wel een stuk groter. Zwart T-shirt heeft nog nooit gemeten.
Niet gelezen. (Geschokt. Zouden de Polletjes ook zo zijn geweest? Nee toch???)

14:04. Kruiningen-Yerseke. Er lopen twee jongemannen op het perron. De blauwe denkt dat die ook wel naar Feyenoord zullen gaan en kondigt terloops aan wel bier te gaan drinken bij de wedstrijd. Als dat daar mag, tenminste. De zwarte lust nu ook wel een biertje, zegt hij. Hij was laatst op een feest en toen had hij wel tien biertjes gedronken. De blauwe had er vorige week nog zeventien op. Toen had de zwarte er na enig nadenken bij nader inzien wel twintig op een avond gedronken. Maar de blauwe weet het zeker: 27 was zijn record. En toen was hij nog geeneens niet dronken niet.
Boek dichtgeslagen.

14:10. Kapelle-Biezelinge. Het is zowaar even stil. De jongens moeten even hun bierinname verwerken.
Boek weer gepakt en de juiste bladzijde opgezocht.

14:15. Goes. Er stapt een mooi meisje uit. Ik hoor ze kijken. Als ze weg is, gaat de discussie over de benaming van bepaalde lichaamsdelen. Borsten, dat vinden ze erg vies klinken. Dat is niet netjes en respectvol tegenover de dames. Nee, ze spreken liever over memmen. De blauwe vat de discussie na een paar minuten samen: ik zeg gewoon tetten.
Boek weer dichtgeslagen.

14:25. Arnemuiden. Welke bus moeten we eigenlijk hebben? Middelburg-station. Dat is raar. Daar zijn we dan toch al? De zwarte haalt het tafeltje uit de stoel voor hem tevoorschijn. Klapt het weer in. En weer uit. De blauwe probeert het ook, maar die van hem zit vast. Zwarte helpt hem, maar het lukt niet. Klapt zijn tafeltje weer open en met een plof laat hij hem weer in de stoel zakken. Blauwe waarschuwt hem: de mensen voor je hebben daar last van. Inderdaad, empathisch vermogen. Ze staan op en lopen naar de uitgang.
Boek in tas gedaan.

14:29. Middelburg. De bus naar Middelburg-station staat klaar. Verder geen supporters gezien.



U zult het niet geloven: om 19.25 uur staan we op het station te wachten voor de trein terug. Wie komen eraan sjokken? Jawel. Maar toevallig stappen we mooi ergens anders in.
En natuurlijk hadden we ergens anders moeten gaan zitten. Maar vreemd genoeg dachten we daar niet aan. Grote Pol had trouwens het grootste deel van de reis niets in de gaten. Die kan zich namelijk wel concentreren op één ding. Ik pik alle prikkels op.

11 opmerkingen:

Anoniem zei

Pfff...wat een charmante jongelui zijn er toch he.
Ik was wel onmiddellijk ergens anders gaan zitten.
Maar het was leuk om het even te lezen.
Valt me nog mee dat ze geen opmerking naar het meisjes maakten.
groetjes
Roelien

Bertiebo zei

Hmm... meestal vind ik het wel leuk om allerlei gesprekken in de trein te luisteren, af te luisteren. Maar in jouw geval, pff.

Henk 50 zei

Past idd in de categorie bizarre treingesprekken, ik heb er inmiddels heel wat verzameld. Ooit wilde ik mijn cursus voorbereiden, had speciaal daarom een eerste klas kaartje gekocht én in de Stiltecoupé, komt er zo'n verzameling Feyenoordsupporters binnen. Nee, ik kon hun niet verbieden om niet te schreeuwen, want nee, zij konden er niks aan doen dat de tweedeklasse vol zat en ze konden er ook niets aan doen dat ze luidkeels praatten ('dit is geen schreeuwen, als we dat gaan doen stapt u uit'), want de trein is om gezellig met elkaar te kletsen. Drie uur treinreis, cursus niet kunnen voorbereiden, conducteur niet gezien. Een Stiltecoupé neem ik vaak wel als voorzorg, maar die helpt dus ook niet altijd...

Anoniem zei

GEWELDIG!!! Wat een empatisch vermogen.
En prachtig geschreven!
Groetjes Joyce

erika zei

Ja, dat zijn de genoegens van het treinreizen! Bij mij zat eens een luidkeels telefonerende dame in de coupé, ieder telefoongesprek begon met: "Halloooo, met Moniek!" Totdat opeens een aantal mensen tegelijk na haar "Hallo" meeriepen:"Met Moniek" Grote hilariteit en applaus!

Anoniem zei

Leuk geschreven. Ik woon in Canada en als ik in Nederland kom op vacation een van mijn favoriete ervaringen is te luisteren naar de gesprekken van de jongeren. Zo open en on-gegeneerd, ik moet altijd (glim)lachen, de Nederlandse taal is zo vol mooie uitdrukkingen. 2 vrienden op stap in de trein, hun kleine avontuur, een beetje onzeker en daarom waarschijnlijk luider. Opscheppen tegen elkaar (en wieweet the andere mensen?).

Love your blog, (ik kijk altijd uit naar jouw niewe blog entry)
Janneke.

Willem zei

Zit zeker in de familie om op elk geluidje te reageren. Een (latente) dwang om alles te kunnen controleren/beheersen? Wees dus blij dat je man niet op elke prikkel reageert. Deed hij het wel, dan zou het in korte tijd een zenuwenboel worden.
Ik spreek uit eigen ervaring; vrouw Helena kan ook achter de computer bezig zijn en ik kijk naar de tv, dan voelt ze alsnog de behoefte om de tv-beelden van commentaar te voorzien, ook als ik overduidelijk laat merken er geen behoefte aan te hebben of er überhaupt over wil praten. Het resultaat is veelal dat ik mijn heil elders in huis ga zoeken. Bijkomend is dat ik weinig TV zie er dat mijn behoefte eraan ook afneemt.

Wieneke zei

Ja, ach, het zijn op die leeftijd met hun nog lang niet klare hersens gewoon dwaallichten :-) Je hebt het mooi opgeschreven en ik bewonder je geduld. :-)

jezebelle zei

hoi polletje-mevr.,

enkele weken geleden waren wij op het strand in Nederland,wij gaan speciaal in
het "buitenland"naar het strand voor de rust en rijden bijna 1h door en dus ook terug...er komt zich een koppel naast ons "vleien" en dan begon het al het
mobieltje in de hand ...blablabla en bleek ook nog dat ze afspraak hadden met een ander koppel , die ze nog nooit gezien hadden !,afspraak via dat leuke "book"op de PC !! NOT!!! en de woorden bespaar ik jullie ze hadden dus een soort "date"op dat strand lees "boven de 18 en rode lichtjes..."met lui die ze nog nooit gezien hadden!!een tijdje later zag ik ze terug op dat strand ,gelukkig gingen wij naar huis toe maar nu waren het niet 2 "koppels"
maar een bende van zo'n 25 mensen zuipen krijsen etc...en o ja de eerste keer hebben wij ons verplaatst , ik heb HSP en met oordoppen in geniet ik niet van de zee en al zijn moois oh ja die lui waren 20/30/40 en ik ook een 40tiger en best wel open en vrij van ideeen maar het respect voor de mens/medemens brrr ik ben zo blij dat ik niet meer de bus moet nemen naar het werk , dat was de hel 10j-lang ook met oordoppen!
lieve groet jezebelle

Hom-Bot zei

Erg leuk geschreven weer! Groetjes, Wendy

Marlien zei

ik heb ruim tien jaar in Brabant gewoond en nam die trein naar Vlissingen om af en toe de zee te kunnen zien.
Erreizen opvallend veel scholieren mee, maar dit soort gesprekken heb ik nooit mee gekregen 😂😂😂