Buuf en ik moesten elkaar nodig weer eens spreken. Buuf is een bezig bijtje, houdt echt van dingen doen en niet van suiker. Dat is een rare combinatie: bij zijn en geen suiker willen, maar buuf is ook een wonderlijk mensch. Ik bedacht dat we de sandwichspread van Karin Luiten (die van de zonder-pakjes-en-zakjes) zouden gaan maken. Buuf vond het best.
In plaats van de keukenmachine in te zetten sneden we alles heel relaxed zelluf met onze fijne molenmesjes. Konden we bijpraten en bij praten. Ja, denk daar maar eens over na.
Van al dat ambachtelijke handsnijwerk kneusde de groente niet. Daardoor leek er ook amper iets te gebeuren toen we de hele bups in een zeef kieperden om daar een uurlang een potje te gaan uitlekken. In plaats daarvan gooiden we er maar een schepje chiazaad bij. Dat bindt de boel en dan komt dat spul, dat ik in een vorige gezondheidsmanie aanschafte, ook nog eens van pas.
We maakten genoeg voor een kleinschalig weeshuis. Met mayonaise zonder suiker, maar daardoor werd het wel wat te zuur. Dus deden we er toch wat suiker bij. Maar geen geraffineerde, want agavesiroop, dus dan telt het volgens buuf niet. Volgens mij dan weer wel. Maar die discussie sloegen we gezellig over. Het smaakt best, mensen. Knapperig en met echte vitamines, dus ook lekker anders dan die uit de winkel.
Leuk om te doen met uw (klein)kindertjes in de meivakantie die dit jaar in april valt.
En leuk om weg te geven. In de koelkast staat nog een potje voor u klaar.
1 opmerking:
Mijn familie zegt dan "omnomnom". Jammer dat je niet in de buurt woont, anders kwam ik lunsjen. Ik heb het idee opgevat om broccolispread te maken. De broccoli ligt in de koelkast. Nu de spread nog.
Een reactie posten