Nee, vroeger... Vroeger was ik nog flink en dapper. Ik fietste 's morgens vroeg fluitend naar mijn werk, tussen de ramenkrabbende medemens door die ik zielig vond. Die lui waren slap en dom, want die pakten de auto en hadden niet door dat fietsen zoveel sneller gaat en je zintuigen op alle mogelijke manieren zo prettig kan prikkelen. Ook als het glad, koud en donker is.
Een muts zou ik nooit dragen, daar had ik altijd al een hekel aan gehad. Het eeuwige moedergezeur daarover deed ik af met de puberrollendeoogbeweging die ik nu bij mijn eigen kroost zie als ik weer eens goedbedoelde tips geef. Handschoenen als het warmer is dan -2 graden niet nodig. Aan thermo-ondergoed en warme skisokken dacht geen haar op mijn hoofd.
Ik genoot van de kou, de frisheid, het prachtig witte landschap, de kale bomen waarvan de structuur en ook de kleur van de bast zo mooi is.
Maar nu ben ik zelf slap. Ik zit bovenop mijn kacheltje, eet nog eens een sinaasappeltje, snuit mijn neus, smeer een laagje vaseline op mijn schrale wangen, krab eens aan de korstjes in mijn mondhoeken, brei warme wollen trui nr. 28 en wacht tot het voorbij is.
Ondertussen speur ik naar lichtpuntjes. Dat het alweer langer licht blijft is fijn. Dat ik nog steeds vage sandaalstrepen op mijn voeten heb is hoopvol. Dat ik soms een duif hoor koeren en een uil roepen is het bewijs dat de vogels heus nog wel kunnen fluiten. Dat er katjes en knopjes aan de bomen verschijnen het bewijs dat er leven in zit. En als ik eens naar buiten ga (zowaar zo af en toe mét muts) geniet ik heus wel van de frisse, heldere lucht. En van de ruige rijp en de uitgesneeuwde mist.Maar lantaarnpaalstaren zal ik nooit doen (in het donker naar het licht van een lantaarnpaal staren om te kijken of het al sneeuwt).
Geef mij de gele terrorist maar (de februarizon die al wat kracht krijgt en het maagdelijk sneeuwdek laat smelten).
5 opmerkingen:
Ik had hier zo graag een plaatje van een zonnetje voor je achtergelaten, maar dat gaat helaas niet !
Heb je last van wintervoeten Lydia? Ik had laast van die kloofjes in mondhoeken. dat is altijd heel lastig omdat het steeds weer openknapt. Ik had nog capsules vitamine E. Heb ik opengemaakt en de volgende dag was het dicht. Ik blij..... Maar misschien zit je niet op adviezen te wachten.... het wordt beter ( ooit ). Echt waar!
Lichtpuntjes waren er natuurlijk al in de aanloop naar de langste nacht. Al was het alleen maar de spreuk uit mijn geboortestreek: "Nao Dreekeunings wordt elke dag een hanetree langer" (Voor de streektaalhaters en mensen die geen taalgevoel hebben: "Na Driekoningen wordt elke dag de pas van een haan langer") We zijn dat punt nu ruim twee weken gepasseerd en zie het verschil. Was het rond de Kerstdagen om 3 uur al schemerig, donker zoals je wilt. Nu is dat punt al zeker twee uur opgeschoven.
En helaas, kou hoort bij dit jaargetij. Persoonlijk zou ik er ook niet over mopperen als het tot de Kerst 20 graden bleef en dat daarna de zomer uitbrak.
Ooohh...dit kan mijn verhaal zijn...maar dan hartje zomer!! Als de mussen bijna dood van het dak vallen en iedereen lijkt te genieten van de overvloedige zomerse zonnestralen. Dan zit ik elke vrije minuut achter de ventilator en ik stalk de KNMIsite om te kijken wanneer het over is ;) Groetjes Petra
zal ik is wat zeggen? had zulke koude voeten en hou niet van pantoffels tot dat me te binnen schoot de dat er op jou site een pleidooi werd gehouden over lekkere wollen warm houdende wollen slofjes.
en... besteld en warm!!blauw met een randje.
nou niet onverwacht naar buiten lopen als het regent of m;n natte boetseer atelier binnen lopen op deze mooie slofjes je weet wel ff wat in de vuilnisbak doen, of of.
maar eerst maar eens genieten van de warmte: wel nodig op mijn koude tegelvloer.
groet!
www.mariavanoosten.nl
Een reactie posten