Misselijkmakend ventje

Het overkomt me bij culturele, culinaire en zelfs bij huishoudelijke activiteiten, in afnemende volgorde van leukigheid. Tollen en draaien, kolken en kringelen. Duizeligheid die ontstaat vooral als ik wat langer naar boven kijk, bijvoorbeeld in een museum of bij het pakken van een boek (cultureel),  als ik een flesje ketjap uit de krochten van mijn keukenkastje vis (culinair). En helemaal bij huishoudelijke activiteiten, als ik de ramen lap (op een wankel trapje op het balkon) of de bovenkant van de deurposten schilder of afneem (dat doe ik nogal vaak de laatste tijd, want we hebben vorige week de gang (/ hal / vestibule / voorportaal / ontvangstruimte) geschilderd en daarin zijn maar liefst zeven deurposten). 

Dus trok ik na twee jaar tobben nog maar eens aan de bel in het medische circuit. Medicus A dacht dat mijn duizeligheid misschien ook wel aan de hoge bloeddruk lag en gaf me er een pilletje bij. Ik vertelde Medicus A na nog drie maanden draaien en tollen dat ik dacht dat het weleens zou kunnen komen door een juist te lage bloeddruk. Een 24-uursmeting volgde, waaruit bleek dat mijn bloeddruk inderdaad wat laag was. Pilletje er weer af, duizeligheid bleef. 

Medicus B stuurde me door naar Medicus C, een manueel therapeut die heel subtiel te werk zou gaan. 

Daar was ik dinsdag, op een dag dat het eigenlijk heel prima ging. Ik had lekker geslapen, een licht ontbijtje genomen, wat huishoudelijke lage karweitjes gedaan, heerlijk m'n baantjes getrokken in het plaatselijk zwemparadijs, ahum, en was meteen doorgegaan naar de man waar ik veel van verwachtte.
Na wat gepraat en wat gegevens over en weer ging hij op onderzoek uit. Ik moest alle kanten op draaien, mijn hoofd aan hem geven en nou ja, u kunt zich er wel wat bij voorstellen. Zelfs een helmpje op, om te kijken tot hoe ver ik kan omkijken (niet ver) en die man zag in mij wel een kanshebber. Onderzoek afgerond, wilde hij nog even wat gaan behandelen en toen was ik opeens misselijk. Heul misselijk. Zweet brak me uit, alles draaide, beroerd, ook dat kent u wel. Ik zei nog stoer dat hij wel kon beginnen, maar dat deed ie gelukkig niet. Glaasje water, nieuwe afspraak voor vandaag.
Aangekleed, naar buiten, frisse lucht en het werd alleen maar erger. Grote Pol gebeld die mij met de auto kwam ophalen en in de auto zo enorm overgegeven.... 

En straks mag ik weer naar dat misselijkmakend ventje. Ik geloof dat er toch echt wel iets goed mis is in die nek van mij... Ik neem nog maar een plastic zak mee, voor onderweg.