Dat je al minstens drie jaar rondloopt met een riem die net niet goed genoeg je broek op z'n plek houdt. Probeer je zelf een gaatje te prikken met een priem, maar dat werkt niet. En ondertussen val je nog elf kilo af en heb je inmiddels wel drie nieuwe gaatjes nodig. Loop je in die tijd minstens honderd keer langs de schoenmaker en telkens denk je: ach, die man is al zo druk / het is daar zo'n herrie / ik vraag m'n vader wel / wat zullen de mensen wel denken als ik daar in die zaak plotseling mijn riem uit m'n broek haal? / en als ik dat doe, denkt de schoenmaker vast: bah, wat is die riem viezig warm / ik koop wel een nieuwe riem / ik doe gewoon elastiek in al mijn broeken / ik moet gewoon weer aankomen.
Dat je dan op een winderige woensdagmorgen wél naar binnen stapt, binnen een minuut weer drie gaatjes rijker buiten staat met broek die eindelijk echt lekker om je middel zit, zonder te hoeven betalen. En dat je dan denkt: wat is er nog meer in mijn leven dat me al drie jaar niet lekker zit en dat ik binnen een minuut zou kunnen oplossen? Of desnoods binnen een dag, dat mag ook.
8 opmerkingen:
Dertig jaar geleden kocht mijn man een speciale gaatjespriktang voor leer. Ik vond dat toen een beetje overdreven, maar jeetje wat zijn er intussen al veel broekriemen mee geholpen.
Zeg, als iedereen denkt tijdens het langslopen dat de schoenmaker het zo druk heeft en dus maar niet binnengaan, dan heeft hij het al snel niet meer zo druk. :-)
Ja, zo gaan die dingen....
Voor dat soort dingen ligt ergens tussen mijn knutselspullen een gaatjesprikding...
Maar tjonge 3 gaatjes!! Vind ik wel een opsteker, hoor!
Wow, drie gaatjes! Elf kilo. Knap!
Soms gaan de dingen zo.
Elf pakken suiker lichter, dat moet je merken.
Prachtige post en heel herkenbaar. Soms zijn het maar zulke kleine taken, en toch doe je ze niet. En als je ze dan doet, dan is het effect heerlijk.
knap dat je lichter bent geworden!
Jij blij. Je ziet er veel leuker uit als je riem goed aansluit (zegt mijn dochter). Ik ga het zelf proberen hoor.
Een reactie posten