Dia's uit de heel oude doos - mooie vrouwen en honden in Scheveningen

Onze oudste zoon, die niet meer Polletje genoemd wil worden, had weer eens een slag geslagen. Vier jaar geleden alweer kocht hij van iemand een map met documenten uit de wijde wereldoorlog, u weet, het is een fervent verzamelaar. Daarbij kreeg hij een houten kistje vol dia's die er interessant uitzagen, maar bij gebrek aan projector en/of scanner liet hij het er even een paar jaar bij zitten. Zo gaat dat bij jongvolwassenen. Tenminste, bij die jongvolwassenen die eerst nog gewoon Polletjes waren. Die stellen bepaalde zaken graag uit. Ach, dat kan nog steeds liggen aan een nog niet uitgegroeide prefrontale cortex. Onze zonen zijn al zo leuk en met zo'n alsmaar doorgroeiende cortex worden ze er natuurlijk alleen maar leuker op. Toch?
Maar dit terzijde.

Vandaag ging ik aan de slag met een geleende diascanner en toen zag zoonlief zijn kans schoon. Een middagje scannen leverde 108 prachtige, meestal scherpe plaatjes op uit de jaren twintig, dertig, denken we. Als het niet eerder was.
Zo raar dat je zo rechtstreeks dat beeldmateriaal opeens in handen hebt, honderd jaar later. Zo ver weg en tegelijk zo dichtbij... Tastbare geschiedenis.

Terwijl ik dit typ, bekijkt onze jongste zoon de dia's en vraagt of er nog meer strandfoto's met mooie vrouwen bij zitten. 'Ja', zegt oudste zoon, 'een van de laatsten, maar die is allang dood, hoor.'