Ons oudste Polletje spant de kroon. Hij heeft er een bijzondere neus voor en zijn belangstelling groeit alleen maar met de jaren. Overal en nergens haalt hij spullen uit de Tweede Wereldoorlog vandaan. Hij koopt het een en ander, maar krijgt ook regelmatig wat. Mensen weten hem inmiddels te vinden en vertrouwen hem steeds meer spulletjes toe. Soms heel persoonlijk waardevol materiaal. En hij dóet er ook echt wat mee. Hij onderzoekt, ontcijfert, vertaalt, verbindt, speurt op internet en legt contact met het NIOD en met veteranen en nabestaanden. Sommigen zijn blij met zijn informatie, belangstelling of vragen, anderen helemaal niet.
Een tijdje geleden kocht hij een veldpostbrief van een handelaar. Een Duitstalige brief, geschreven in december 1944, die niet bezorgd kon worden, omdat de geadresseerde inmiddels krijgsgevangen was genomen en zoek was. Drie kantjes moederliefde aan haar zoon die eerst ergens bij Nijmegen gelegerd was.
Polletje zocht het uit. Hij wist ongeveer waar hij het zoeken moest in het verre, verre Duitsland. Deze zoon was toentertijd bezig met een opleiding voor opticien. In Hermsdorf bleek nu nog een optiek gevestigd te zijn, gerund door de dochter van. Op Polletjes e-mails werd niet gereageerd. Polletje liet toen een Duitse vriendin naar de optiek bellen en legde zo contact. De soldaat van toen is nog in leven, 91 jaar oud, en heeft door de inspanningen van Polletje een paar weken geleden dan toch eindelijk de 73 jaar oude brief van zijn moeder in handen gekregen en kunnen lezen. Hoe gaaf is dat!
