Uitgelezen 2019

dinsdag 12 mei 2015

18/272 Hoe kom ik de meivakantie door?

Dit keer heb ik mezelf twee weken vakantie beloofd. Voor Stap op (mijn eigen onderneminkje) hoef ik even niet veel te doen en daar geniet ik ontzettend van. Lekker opladen. En uitrusten. Want mensen, wat was ik moe. Voor de vakantie had ik twaalf leerlingen en dat is voor mij eigenlijk wel wat meer dan het maximum. Na de vakantie ga ik verder met tien leukerds en dat is een mooi aantal. Ik loop mezelf toch een beetje te veel voorbij. Vind mezelf gezonder dan ik eigenlijk ben, schijnbaar.

Vrijdag hoorde Oudste Polletje dat hij unaniem gekozen is om de nieuwe kamerbewoner te worden in het studentenhuis. Dat streelt zijn ego, maar ook dat van mij. En tegelijkertijd... Ach. Het zal wel wennen. En hij komt vast vaak thuis voor gratis knipbeurten, chips en om in alle spullen te rommelen die hij niet mee kan nemen. 

Zaterdag ging ik met Grote Pol een stukkie wandelen. Niets bijzonders, doen we wel vaker. Maar als je vakantie hebt, is het wel fijner. Een prachtig laantje waar de boel goed in bloei stond. Trijnie, weet jij waar dit is? 

Gisteren met de mutsen een plantending gemaakt. 



Die blauwige is voor mijn schoonzus, die er natuurlijk ook bloemetjes bij krijgt. Dat rode bord hoort er dus niet bij, laat dat duidelijk zijn. 

En vandaag? Vandaag gaan Grote Pol en ik naar Zeeland. Paar dagen Walcheren, heerlijk. 

Een onpurperpolliaans blogje dit keer. Sorry mensen, ik ben niet altijd lollig. 

Dit is dag 18 van 272 dagen dagboek-op-Purperpol.

dinsdag 5 mei 2015

17/272 Tijd voor afscheid?

Ons Oudste Polletje is twintig en wil nu toch echt wel op kamers. Waarschijnlijk. Dat het leven thuis ook zijn voordelen heeft, snapt hij nu ook wel, maar een eigen plekje en wat meer zelfstandigheid lonken. Op dit moment.
Donderdag gaat hij hospiteren in een studentenhuis, een paar kilometer verderop. Het gaat om een kamer van ongeveer negen vierkante meters en een gemeenschappelijke woonkamer, keuken en tuin. Die negen meters lijken niet veel, maar het is voor Oudste Polletje al een vooruitgang. De Polletjes delen alweer twee jaar een kamer, omdat ik voor mijn praktijk een geschikte ruimte zocht. Oudste Polletje bood vrijwillig daarvoor zijn hokje aan. Jongste Polletje vond het best, maar hoopte wel dat zijn broer snel zou opzouten. En dat hoopt hij nog steeds. Dus geeft hij af en toe goede tips voor dat hospiteren:
- Als er gitaren aan de muur hangen en ze van Siso (singer-songwriters) houden, moet je zeggen dat je vijftien uur per dag gitaar speelt. (In zijn oren is dat ook zo, maar in werkelijkheid doet het Oudste Polletje dat maar drie uur per dag. Ook genoeg.)
- Als ze van hardcore houden, moet je zeggen dat je broer daar ook van houdt. (Helaas voor Grote Pol en mij. Maar Jongste Polletje dénkt meer dat hij ervan houdt, dan dat hij dat daadwerkelijk ook echt doet. Denk ik.) (Hoop ik.)
- Als ze willen dat je een net persoon bent, moet je maar zeggen dat er heel veel systeem in je zooi zit en dat je moeder heel goed kan opruimen.
- Je moet maar niet zeggen dat je (negatieve karaktertrek) bent, dat je zoveel spullen uit (afschuwelijke periode uit de geschiedenis van de vorige eeuw) hebt, zeg trouwens maar helemaal niet dat je een heel museum meeneemt, zeg maar niet dat je heel erg naar zweet meurt als je gesport hebt, zeg maar niet dat je (zeer uiteenlopende zaken hebt/bent/doet).
- Als ze een vegetariër zoeken, moet je zeggen dat je vader en moeder vegetarisch zijn, dat je van houmous, tofu en van peren-hangop houdt.
- Als ze rechts zijn, moet je zeggen dat je ...
- Als ze links zijn, moet je zeggen dat je ...

Kortom: hij ziet hem liever gaan dan komen. Op dit moment. Want Jongste Polletje zal hem erg gaan missen.
En ik? Ik kan het me niet voorstellen. Dat mijn lieve, leuke, humoristische, intelligente modelzoon, met maar een paar lastige, maar interessante karaktertrekjes, met een interessante, maar ruimteverslindende hobby, met een heel eigen, maar niet vegetarische voedselvoorkeur, met een bijzonder, maar ondoorgrondelijk opruimsysteem, ons huis gaat verlaten. Dat hij zomaar zonder ons zal kunnen. En wij zonder hem.