Brief van mijn jongere ik

24-04-1984

Hoi Purperpol,

Deze brief lees ik/jij pas over dertig jaar. Als deze wereld dan nog bestaat. Ik hoop het maar van wel, anders schrijf ik dit helemaal voor niks. Aan de andere kant is het misschien ook wel gaaf als deze wereld niet meer bestaat, je begrijpt wel wat ik bedoel, hoop ik. Anders is er iets heel erg veranderd met mijn/jouw geloof.
Hoe gaat het met mij/je? Hoe voelt het om 43 te zijn? Dat weet ik pas over dertig jaar, maar het lijkt me SUPERoud. Heb ik al grijze haren? Doe ik wel wat aan mijn uiterlijk of ben ik een slons? Loop ik in truttige kleren, net als tante Riek? Of doe ik alsof ik nog dertien ben, dat kan eigenlijk ook niet. Ik hoop maar dat ik me een beetje NORMAAL gedraag.
Brei en stop ik sokken? Nee toch? Da's echt té erg. Heb ik een moestuin (dat vind ik echt het toppunt van truttigheid, dus alsjeblieft niet!!!!). Snap ik/jij de jeugd van 2014 nog een beetje? Ik hoop wel dat ik me daarin blijf verplaatsen, anders vind ik mezelf nu al STOM.
Heb ik inderdaad vijf kinderen gekregen? Ik denk het wel, want ik VOEL het gewoon. Maar met wie, dat is de grote vraag. ALSJEBLIEFT NIET met iemand uit de klas, echt, dat zijn allemaal STOMME jongens. Ik hoop met Paul R, die is leuk en heel knap. Die past wel bij mij, haha. Hij is een vriend van A. dus af en toe zie ik hem bij ons in de straat. Hij heeft zo'n leuke wipneus en grappige rode wangetjes. Dan hebben onze kinderen als jij/ik dit leest misschien ook wel wipneusjes en rode wangetjes. Echt CUTE!!!! Misschien is de oudste al twintig of zo. Die studeert vast, ik hoop geneeskunde, of iets aan het conservatorium.

Met mij gaat het goed. Ik zit in Havo 2 en ik vind het best leuk op school. We liggen heel vaak in een deuk (E, B, H en O en ik, dan zitten we op het trapje in de aula, vooral als PAUL langs komt lopen moeten de anderen lachen, maar ik schaam me dan DOOOOOD, straks vindt hij mij STOM, ik lach liever om de filmsterren uit Havo 5, die zitten ELKE PAUZE te zoenen enzo op het muurtje buiten, dat kunnen we precies zien vanaf ons trapje, echt goor).
Ik haal dit jaar best goede cijfers. Behalve dan voor natuurkunde en wiskunde, omdat ik daar geen bal van begrijp. Ik ben de enige in de klas die muziek leuk vindt en die medelijden heeft met de leraar. Ben ik nu truttig? Wat vind jij?
Eigenlijk hoef ik jou/mij helemaal niet te vertellen hoe het met mij gaat, want dat weet ik/jij allang. Ik vind het stom dat ik nog niet ongesteld ben geweest, maar als ik dat dan wel word, vind ik dat misschien wel weer heel STOM. Mijn lichaam is er in elk geval wel klaar voor, lijkt mij zo. E, van 4 jaar, zei laatst: 'Jij krijgt al borsjes.' Ik schaamde me DOOOOOOOOD!!!!! Nou ja, als ik eindelijk ongesteld word, dan ben ik VROUW.

Nou, ik stop want ik weet even niets meer.
Schrijf je terug?
Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag!!!!
Purperpol, 13 jaar.

Een week uit het leven van Purperpol

Soms gebeurt er niets. Niets waarvan je denkt dat het het delen waard is. Of het zijn van die kleine prutdingetjes, te weinig voor een leuk stukkie. 

Een klasgenootje van een leerling van mij, die dacht dat ik haar oma was. Zo'n typische 'eerste-keer-dat-het-me-overkomtgebeurtenis'. 

Gedub over of ik nu wel of niet mijn haar moet blijven verven. 

Een tentoonstelling in een museum die enorm inspireert. En en passant ook nog getrakteerd worden op een boel werken van Klaas Gubbels. 

Een vermoeidheid die juist uitspireert: elke creatieve gedachte wordt in de kiem gesmoord, want ik heb toch te weinig energie, dus laat ik er maar niet te veel aan denken.

Fietstochtjes op m'n brommert, die heerlijk zijn, maar af en toe ook gewoon te ver en met te weinig accu. 

Twee keer uit lunchen geweest, met bijzonder prettig gezelschap.

Een weegschaal die je de ene dag toelacht, maar de andere dag weer afstraft. 

Nou ja. U kent dat wel. Maar ik maakte toch ook nog iets moois voor mijn moeder. De lente is nu goed begonnen, dus ik heb een sjaal voor haar gehaakt. Lekker warm. Ach. Dat mensje heeft het ook altijd koud. Midden in de zomer heeft zij nog ijskoude voetjes en handjes. Ze wilde iets met veel kleurtjes, u kent mijn moeder misschien, dan snapt u dat. 

Volgende keer wat meer spektakel hier op dit blog. Hoop ik. Of zal ik ook eens over koetjes en kalfjes gaan schrijven? Ik weet niet of dat wel bij me past. Nou ja. Hoe dan ook: fijne week gewenst!
Ik sluit af met een gezellig raadseltje. Wat heeft mijn moeder hier in haar onovertroffen, zeer eigen, handschrift geschreven? Voor haar doen is dit overigens heul netjes. Als het me lukt, maak ik een keer een fotootje van een boodschappenlijstje of zo, ken je lachuh.

Prettigst gestoord

De Polletjes doen af en toe behoorlijk prettig gestoord, maar het kan prettiger gestoord. Onze buurman maakt vogelhuisjes. Op zich geen rare hobby, maar hij maakt ze bijvoorbeeld met vloerverwarming, regenpijp of veranda, of in de vorm van een statenbijbel.
Leuk, aardig, prettiger gestoord, maar nog niet prettig gestoord genoeg.
Voor een collega van hem die afscheid neemt en een echte snacker is, maakte hij deze serie. Dat vind ik prettigst gestoord. Tot nu toe dan, want het kan altijd gekker bij deze man!

Loempia

zak friet met kroket