Bij zo'n complex hoort ook een buurvrouw die er al honderd jaar woont en die de boel in de gaten houdt. Die appjes stuurt als het PMD-afval deze week op zaterdag wordt opgehaald, die haar stoepje en dat van de buurman dagelijks veegt, die de boel rond het complex opruimt en wildgroei snoeit, die gezellige praatjes houdt met iedereen die langskomt en graag wat voor een ander doet. Zó'n buurvrouw dus, u kent haar wel. Die hebben wij ook. Zelfs de kippen houdt ze in de gaten. Maar die zijn officieel van een andere buurman. Er is veel gemeenschappelijk hier buiten, maar niet alles.
Nu had die buurvrouw dus gezien dat één kip ziek was. Dacht ze. Ze alarmeerde de buurman en die zag dan weer dat de kip niet ziek was, maar broeds. Maar er was geen haan. En ook geen ei. De kip zat al dagen op een plastic dekseltje. En dat wordt niet wat.
Trouwens, dat die kip daar op dat dekseltje zat te broeden is al een wonder, want die kip is geen kip, maar een hoen en hoenen broeden niet. Die leggen in warm Afrika hun eieren in het zand of zo, leggen er bladeren op en dan komt het daar vanzelf wel goed met het nageslacht.
En we hebben dus eigenlijk geen kippenhok, maar een hoenderhok, zonder knuppel erin.
Buurvrouw toog naar de kinderboerderij, waar ze vast ook contacten heeft en kreeg drie bevruchte eieren mee. Buurman legde die onder de kip die geen kip was, maar wel keurig op de eieren bleef zitten. Buurvrouw oma Kip bleef de boel veelvuldig inspecteren en warempel: een paar weken geleden kwamen er twee gezonde kippenkuikentjes uit hun ei!
We zijn met z'n allen heel benieuwd naar hoe onze nieuwe buurtjes zich gaan ontwikkelen. Oma Kip en mama Hoen hebben zich voorbeeldig op de opvoeding van het grut gestort.