Ik ben zielig. Ik moet een slaaponderzoek ondergaan en daarvóór moet ik op droge watjes kauwen. Kijken hoe de melatoninehuishouding is. Elk uur, tussen 21.00 en 01.00 uur stop ik zo'n tandartswat in mijn mond en kauw er verwoed op. De bedoeling is dat die dingen doordrenkt raken met mijn speeksel, maar dat maak ik nauwelijks aan. Dat is nu juist een deel van het probleem.
In de handleiding staat dat ik een minuut moet kauwen, of totdat het watje doordrenkt is. Ik kauw me suf, maar echt nat wordt het niet. Kan me niet voorstellen dat er bij uitwringen ook maar een druppeltje nattigheid vanaf komt. Ik ga maar een dom computerspelletje doen, zodat ik gedachteloos kan kauwen, maar er gebeurt nog steeds niet veel. Dus denk ik aan saucijzenbroodjes, aan chocola, chips en oude kaas, maar het baat niet. Ik heb geen aanleg voor hond-van-Pavlov en die watten doen je de eetlust sowieso wel vergaan.
Rond 23.00 uur slaat de vermoeidheid toe. Grote Pol verdwijnt naar ons warme, zachte bedje en ik ploeter voort. Mijn ogen vallen dicht en ik vergeet bijna de tijd, maar tegen 01.00 uur ben ik weer klaarwakker. Ik mag bijna naar bed en blij kauw ik op de laatste wat. Ik heb wat spuug opgespaard en de wat absorbeert het snel. Ze moeten het er maar mee doen.
Ik rol ons bed in en lig klaarwakker. Tot 03.00 uur. Last van een droge mond. Slapeloze nachten krijg je van zo'n onderzoek.
