Polletjeshumor

Op het memobord in de keuken van huize Pollenstein worden soms wel heel vreemde boodschappen geschreven...

(Boven mijn boodschap, onder de boodschap van het jongste Polletje, een dag later erbij geschreven.)

Pomodoro-techniek

Ik ga u iets bekennen.

Ik ben een ongedisciplineerd wezen.

Ik vertoon werkvermijdend gedrag - ik ben een ster in het verzinnen van nutteloze klusjes en het bekijken van zinloze sites, in plaats van het werken aan handelingsplannen, boekhouding, voorbereidingen, verslagen, methodestudie en het raadplegen van vakliteratuur.
Ik ga te laat naar bed.
Ik beweeg te weinig.
Ik houd me gemiddeld twee dagen achter elkaar aan een nieuwe, gezondere leefstijl. En vervolgens zes weken niet.
Ik vergeet de zakken van mijn broeken leeg te maken voor ik ze in de was doe.
Ik verslof het huishouden.
Ik verwaarloos dit blog.
Bij mijn bed ligt een kubieke meter rondslingerende kleding.

Ik doe ook niets goed.

Maar sinds een weekje gaat het beter. De oplossing: de pomodoro-techniek. Een trucje om jezelf aan het werk te houden. Je koopt een kookwekker in de vorm van een pomodoro, een stronk broccoli, een appel, een banaan, een kip, een Engels dropje, een peer of een aardappel. 't Is maar net waar je het meest op lijkt, want dat werkt het best. In mijn geval dus een aardappel.
Je zet 'm op 25 minuten, werkt 25 minuten onafgebroken en geconcentreerd aan een taak die je van tevoren al had bedacht, dan vijf minuten beweegpauze. Dit herhaal je drie keer. Daarna een wat langere pauze en het circus begint weer opnieuw.

Ik krijg dan nu dus telkens in die 25 minuten veel werk af, want ik kan heus wel werken als een paard. Heerlijk is dat. Tot zover missie geslaagd.

In die vijf minuten doe ik natuurlijk kniebuigingen, push en sit ik me up, ruim die berg kleding op, ren de trap tien keer op en af, veeg het stoepje, geef de wc een beurtje, zuig stof, haal de was af, hang de was op, spring touw, schuur de gootsteen, sop de plinten, post een brief, ragebol het rag, stof af met klam doekje, maak het bed op, bewater planten enzovoorts, enzovoorts.

Maar nu moet ik u nog iets bekennen. Dat gewauwel in de voorgaande alinea is pure fictie. Dat zijn maar voornemens, maar het komt er niet van. Grote Pol maait een deel van dat gras voor mijn voeten weg, want dat is een sublieme huisman. Dus die was hoeft bijvoorbeeld helemaal niet. Ja, dat is heel luxe. En nee, u mag hem niet lenen.
Maar ik blijf dus te ongedisciplineerd. Daar moet ik iets op verzinnen. Een of ander techniekje. Een kookwekker helpt niet. Het moet extremer. Grof geschut. Iets met opzwepende harde muziek, met dreunende bas en een vette beat erin.
Maar ik hou niet van hard. En een dreunende bas. En ook niet van muziek met een vette beat.
Blijf alleen die zweep zonder muziek over. En dat is natuurlijk geen optie. Dat begrijpt u.

Het verband tussen snoeptomaatjes en vakantiewerk

Ons oudste Polletje is wel van bed, maar niet van tafel van ons gescheiden. Hij eet hier zo'n vier keer per week. Krijgt ie tenminste nog iets van groente binnen. Inmiddels is hij wat beter op zijn voeding gaan letten, het is een fanatiek sporter, en probeert hij op die andere drie dagen zo af en toe ook nog een vitamientje mee te pakken.
De paprika die hij zondag mocht meenemen naar zijn kamer, hoefde hij niet, want hij had nog groente die op moest. Wat dat dan was, vroeg ik vandaag. Snoeptomaatjes, zei hij nadenkend. En hij filosofeerde er achteraan: eigenlijk is dat hetzelfde als vakantiewerk. Het zijn twee vervelende dingen, werk en tomaatjes, en dan plakken ze het tegenovergestelde ervoor om het aantrekkelijk te maken, maar het blijven allebei rottige dingen.

Ik hoop intens dat hij tot in lengte van dagen zulke opmerkingen blijft maken!