Sinds een paar dagen draag ik mijn trouwring weer. Nog een beetje strak, maar ik schuif 'm er wel gemakkelijk op en af. Dit is toch een teken dat het prednisonvet zich weer op een normale manier over mijn lichaam aan het verdelen is! Ik vind het toch wel heel erg leuk dat ik dit teken van trouw weer kan dragen. Overigens heeft geen der mannelijke Pollen deze verandering al opgemerkt. Zucht.
(En nee, wij zijn nooit gescheiden geweest, maar deze ring heb ik ongeveer vier jaar geleden moeten laten doorknippen. Hij zat enorm strak. Onder invloed van prednison gaat je lichaamsvet zich anders verdelen. Mijn vingers, maar ook de rug van mijn hand raakten behoorlijk opgezwollen, terwijl ik van nature al behoorlijke worstenpootjes heb. Inmiddels zie ik ook weer knokkels!)
Dit is dag 13 van 272 dagen dagboek-op-Purperpol.