Nieuwsflitsjes uit huize Pollenstein

De koningin is weer met beide benen op de grond beland: in het ziekenhuis leek het allemaal best goed te gaan, hier in huis is 'even de trap op' vergelijkbaar met de beklimming van de Euromast, een blokje om (of even naar de brievenbus) een grote wens, maar nog echt een brug te ver. Slappe hap dus. 't Valt vies tegen...
Met overal pijntjes waar nu niet meteen een lieftallige verpleegkundige of een slimme zaalarts naar kan kijken.
Is het normaal, die pijn in die ader van je pols, precies daar waar de infuusnaald zat?
Zou ik trombose in mijn benen kunnen hebben, waar het net lijkt of er elastiekjes om m'n kuiten zitten?
En die hoofdpijn, die was weg, maar is weer helemaal terug. Waarom? Lage bloeddruk?

Ik was zoveel van plan.
Lekker rustig knopen aan mijn pas gebreide mamavest naaien.
Een creatief agendahoesje maken.
De planten verpotten.
Liters soep koken, van die soep waar je sterk van wordt.
Ik kan alleen maar lezen. En televisie kijken. En op de Wii, maar dan alleen Airflight: witte ballonnen lekschieten. En zelfs daar word ik al weer veel te moe van.

Nou, en ik ben natuurlijk behoorlijk bezig met mijn oma. Allerlei flarden van herinneringen komen opeens op. Vooral op tijden dat ik zou moeten slapen. Dank jullie allemaal voor de lieve reacties op mijn vorige berichtje.

Ik kwam erachter dat mijn gmailadres niet zo'n handig adres is. Mijn mail wordt nogal eens als spam weggezet. Moet je jezelf ook maar niet Purperpolletje noemen. Bij heel sommigen van u zit er dus misschien iets leuks van mij in die spammap. Moet u maar eens kijken.

De uitslag van mijn quizje met prijsje laat nog even op zich wachten. Mijn hoofd staat er niet naar. Dat begrijpt u vast.

Ik ga nog een keer de enorme stapel beterschapspost doorlezen, waarvoor nogmaals zo ontzettend veel dank!