Koningin Purperpol is een stiekeme drinker!

'Kom eens, kom eens, jij, kom eens?' riep buurvrouw A, van de kamer naast die van mij, vanuit haar ziekenhuisbed. Ik kwam net uit de badkamer, tandjes gepoetst, pyjamaatje aan, m'n kleren in een hoopje gefrommeld, met m'n bh middenin, want die mocht niemand zien.
Ik keek haar eens aan. Ik had haar al zo vaak genegeerd, maar ik dacht dat ze dit keer misschien echt hulp nodig had, dus liep ik naar haar toe. Ze wenkte me nog wat dichterbij en wees eerst op de televisie, die uit stond. Ik vroeg haar of die weer aan moest, maar nee. Dat was het niet. Ze wees naar mij en zei: 'Ik heb het wel gezien, hoor.' Ze wreef duim en wijsvinger over elkaar, maar nee, dat gebaar bedoelde ze toch niet. Ze herstelde zich en wees toen met haar handen de grootte van de fles aan die ik onder mijn kleren verstopt zou hebben. 'Ja, ik heb het wel gezien, stiekem jij.' En ze maakte een drinkgebaar. 'Ja echt hoor, stiekem jij.'
Ik wist niet wat ik moest zeggen. M'n rolletje kleren showen, daar had ik geen zin in. Had ook niet geholpen. 'Nou, u heeft zich vergist, hoor,' zei ik wat slappig en droop af naar mijn eigen bed.

Gek dat zoiets je toch dwars kan zitten.
Arme buurvrouw A.