Ons huis is krakkemikkig, klein, heeft vier buurhondjes met ADHD-achtig gedrag en uit de douche komen maximaal vier druppels tegelijk.
Al verheugt mijn broer zich op een week vol regen, dan kan hij hier aan een stuk door boeken lezen. Thuis kan dat blijkbaar niet. En als het dan mooi weer is, wil hij de toren van Snelson zien, in de beeldentuin van het Kröller-Müller.
Voor het zover is, poetsen Schone Zus, Grote Pol en ik af en toe ook ons huis. Stiekem, want we hadden zo'n beetje afgesproken dat niet voor elkaar te doen. Maar ik kan die lieve mensen toch niet een week in ons vuil laten bivakkeren? Dus ik maak af en toe wat schoon en doe net alsof ik dat normaal ook zou doen. Maar daarnet maakte ik dus even een doelijstje met de allernoodzakelijkste dingen en nou ja, toen was ik blij dat we nog vier weken 'hebben'.
Een paar items op mijn lijstje:
- de plank boven de wasmachine (daar staat een duizenddingenmandje te niksen met een fikse laag stof en inderdaad duizend dingen die zich daar vanzelf verzameld hebben. Hier een greep uit dit doosje. En ja, u ziet het goed. Er zit ook een echootje bij van Kunstpol-in-wording. Grote Pol is bang voor echootjes en röntgendingen. Die vindt hij eng.)
- de keukenkastjes opruimen, waarin onder andere drie flesjes kirsch staan (Grote Pol moest van mij cognac kopen voor de coq au vin, maar vergat op het moment suprême bij de slijter twee keer achter elkaar wat precies de boodschap was en kocht toen ook twee keer kirsch. Ik kan natuurlijk ook voor die tijd nog zes Schwarzwalder Kirschtorte bakken en opeten - u bent welkom.)
- de bestofde plank boven het toilet (Kobus, onze huisspin webt daar al sinds Pollenheugenis, dat moet maar eens afgelopen zijn. Dikke kans dat hij toch weer terugkomt, dat gaat altijd zo bij spinnen. Tenminste, in Huize Pollenstein wel. Dat maakt het afscheid ook wat draaglijker. Ik gun Kobus zijn plekje namelijk wel. Voor de foto is hij even weggekropen achter het donkergroene petroleumstel. We koken overigens gewoon in de keuken, hoor. Die lucifers liggen daar omdat iemand hier in huis zich verbeeldt dat het afstrijken van zo'n ding helpt tegen stankoverlast en blijkbaar is weggooien te moeilijk. En die petroleumstellen staan er omdat er nergens anders plaats is voor die dingen. En weggooien vind ik dan weer te moeilijk.)
10 opmerkingen:
vergeet dat snoertje niet. Bij het lampje van je nachtkastje. :)
@ Ellen... Ooooohhhh, wat ben jij erg, zeg!!! Nee hoor, ik zal het niet vergeten. Kom anders een keer helpen met poetsen!
:)
ik voel mij versterkt en getroost. Ik ben dus de enige niet, qua huishoudissues. Die lucifers hebben wij ook op het toilet liggen, om dezelfde redenen, maar dat petroleumstel dan weer niet. Nicole
Kröller Müller, daar ga ik zaterdag heen. ;-)
Oh, enne succes met poetsen. Of niet. ;-)
En mocht je van die petroleumstellen af willen, ben ik wel geïnteresseerd. Als ze nog werken trouwens.
poetsen?? wil je niet zulke vieze woorden roepen.. hahahaha.. maar ik snap je wel hoor.. ik zou dat ook (laten) doen als iemand hier zou komen bivakkeren.
Mijn man is ook zo'n bewaarder... je kunt niet weten wanneer enzovoort...
Succes in elk geval
Mijn moeder moest toen wij op Marken woonden (1946 tot 1949) op peterolie toestellen voor 7personen het eten koken.
Mijn vader kreeg geregeld een emmertje paling van die vissers, ook wel van die dikke, die sneed ze in moten, en bakte ze, heerlijk!
Wat een luxe he?
Dat was toen gewoon!
maomi
Ik moet nu toch even een (vieze) grap kwijt.
Man en vrouw liggen samen in bed.
Zegt de vrouw tegen de man: "Fluister eens iets heeel smerigs in mijn oor"
Fluistert de man: "Onze keuken"
Een reactie posten