Bob's arrived. He must be Santa!

Nou mensen, the party is over. Bob is geweest. Eigenlijk is Bob er nog, want hij is met de mannelijke Pollen naar de gemeentelijke begraafplaats waar echte soldaten liggen en daarna komen ze nog terug: they'll be back... Ik ga al helemaal Engels denken van zo'n man.

Bob valt alleszins mee. Het is een kruising tussen Santa Claus en Joop den Uyl. Of zo. Ach, u moet dit maar met een korrel zout nemen, ik verzin ze waar je bij staat. Ik had ook zomaar prins Charles kunnen schrijven, maar dat had helemaal nérgens op geslagen. Bob deelt uit met gulle hand, hij heeft lots of presents voor de Polletjes mee (veel glimmende spulletjes uit de Wijde Wereldoorlog waar hun oogjes enorm van gaan schitteren) en ook een blik thee voor mij. Really British Blend. Vandaar dat hij op de Kerstman lijkt. En hij lijkt ook op Joop den Uyl, want hij heeft ook zo'n bril, en zo'n buik.
Het is een fijne man, hoor. Met humor en leuke verhalen. Hij vond my food very nice. Hutspot zonder uien met hachee. Inclusief kruidnagelen, Groninger koek en appelstroop. En het bakkie vla met cruesli beviel hem ook wel.
Het grappige is dat we nu allemaal volop Engels (durven te) spreken. Ik lach me rot om de fouten die ik maak. Ik dacht dat Bob het had over twee dierenartsen in het hotel waar hij verblijft en begon al een grap te maken over James Herriot, toen ik me realiseerde dat hij het over twee veteranen had.
Hele delen uit Dad's army en Fawlty Towers worden letterlijk geciteerd en Parapol is in zijn element. Ik word helemaal trots op hem als ik hem zo in het gezelschap van derden zie. Zo is hij een stuk leuker dan alleen met ons, zijn ouders, waar hij zich tegenwoordig in rap tempo van los aan het maken is.

Over vijf dagen speken we allemaal vloeiend Engels en zwaaien we de goede man uit als hij met zijn rendieren weer vertrekt. En we zullen hem vast wel een beetje missen.