Parapol komt straks thuis van een weekje zeilen. Alles ging goed, vertelde hij zondag aan de telefoon, alleen heeft een van zijn vrienden een gebroken pols opgelopen. Nou ja. Kleinigheidje.
Ik hou van Parapol. Het is mijn oudste zoon en hij is leuk en lief en aardig, soms. Het blijft ook een puber.
Maar ik hou ook van rust. En het was hier erg rustig, de afgelopen week. Met Kunstpol, 14 jaar, konden we opeens veel meer goede gesprekken voeren. Het was gezellig, geen strijd, geen gedoe. Behalve dan dat hij geregeld vroeg om patat, maar dat is normaal. Het blijft ook een puber.
Dat verschil met anders, als Parapol er wel is, opende me weer de ogen. Aandacht voor elkaar is zo belangrijk. Omdat er geen puberale interactie was (vaak leuk en gezellig, maar soms ook niet, het blijven pubers), bleek de aandacht die Kunstpol kreeg deze week overwegend positief van aard te zijn en daar reageerde hij ook weer positief op. Ik zag hem weer eens duidelijk zoals hij gemaakt is. Een prachtig schepsel is hij!
Het is goed om dit weer eens te zien en me er weer bewust van te zijn. In Huize Pollenstein vinden we het lastig om elkaar te complimenteren en dan beland je soms in een negatieve spiraal. Dus wat neemt uw Purperpolletje zich weer voor? Complimenten maken en individuele aandacht geven aan wie dat nodig heeft. Iedereen dus.
Ik dank u voor uw aandacht, fijn dat u dit las!
Wat een leuke blog heb je weer geschrven. Mijn complimenten.(-; (Moet toch eens vaker de tijd nemen om te reageren.)
BeantwoordenVerwijderen:-) jah heerlijk zijn die soms zo onverwachte fijne momentjes en inzichten die je zo een op een met een van je kinderen opeens kan overvallen he??
BeantwoordenVerwijderengrutjes wat een rare zin met al die enen, nouja t was een heelrijk blogje van je :-) weer
BeantwoordenVerwijderenEen beetje rust op z'n tijd doet echt wonderen! Voor jezelf en je relatie.
BeantwoordenVerwijderenJa, focused attention is heel belangrijk, hoeveel kinderen (of partners) je ook hebt. Kunstpol lijkt me niet van het soort dat zich gemakkelijk onder laat sneeuwen, maar toch........
BeantwoordenVerwijderenGraag gedaan. Maar ´t was wederom geen straf hoor ; )
BeantwoordenVerwijderenKan erg verfrissend zijn een weekje zonder 1 zoon en alle aandacht voor de andere ... veel succes met je goeie voornemens ... gr. Gerd@
BeantwoordenVerwijderenja heerlijk genieten soms, 1 op 1, en daar pluk je vaak lang de vruchten van.
BeantwoordenVerwijderenMaar als ze allemaal thuis zijn zonder gebroken ledematen enzo, das toch ook wel weer fijn!
(en deze week ook examenuitslag zeker?)
Dank je voor je individuele aandacht voor mij in je laatste zin! ;)
BeantwoordenVerwijderenMooi hè, om je weer eens te realiseren dat die mooie puber die al weer 14 jaar bij jou in huis bivakkeert er eentje van jou is, en nog leuk en lief en aardig ook op de koop toe! Da's genieten!
BeantwoordenVerwijderenHaha, je hebt 't weer mooi verwoord:).
BeantwoordenVerwijderenJa, individuele aandacht, prachtig!
BeantwoordenVerwijderenOverigens: in het gezin waar ik opgroeide ( 6 kinderen, de meeste drukke praters, en liefst door elkaar heen) vonden we het heel rustig als de zus onder mij er even niet was; en zij was de rustigste van ons allemaal.
Wat schrijf je weer mooi. Top! En aj die individuele aandacht ..het is soms niet makkelijk. Of: Ze maken je het soms niet makkelijk.
BeantwoordenVerwijderenPubers zijn ook maar mensen ;-) Die van mij zijn ook heel blij met een stukje aandacht. Leuke blog.
BeantwoordenVerwijderenNu toch maar eens reageren, wederom zo'n herkenbaar verhaal. Ben ook moeder van twee puberjongens. Ik geniet ervan hoe jij een knipoog kan schrijven over de dagelijkse beslommeringen.
BeantwoordenVerwijderenGa zo door :)Janny
Mooi dat het zo kan lopen niet?
BeantwoordenVerwijderenEn wij krijgen dus ook allemaal extra individuele aandacht van jou nu? Goh, wat zal je het druk krijgen. ;-)
ik heb het graag gelezen hoor! Op deze manier ook even wat individuele aandacht voor u?!
BeantwoordenVerwijderen