Zwemobservaties: de knuffelblinde

Op woensdag wordt er een extra lijntje gespannen in het zwembad, want dan komt onze knuffelblinde. Kees.
Hij zwemt proestend heen en weer langs de balletjes, zodat hij de weg niet kwijtraakt. Zo af en toe neemt hij een pauze en kletst hij over de koetjes en kalfjes die doorgaans langs de rand in het bad voorbij komen. Het weer, de vakantie, de tuin en de oorlogen wereldwijd. Net alsof hij normaal is.
Als hij weer is weggezwommen, gaat het gesprek vaak nog even over hem door. Er worden sappige wetenswaardigheden uitgewisseld. 'Hij zegt rustig: tot ziens!' lachen de mensen dan die het toch erg onwennig vinden. En: 'Hij loopt met een stok, niet met een hond.'
Kees heeft humor en daar wordt hard om gelachen. Bij een botsing gisteren van Kees met een rugzwemmer die zich verontschuldigde voor het zwemmen in de verkeerde baan, zei hij: 'Jahaa, jij hebt dus óók een afwijking.'
Toen Kees gisteren het duikblok had bestegen, moedigde de hele zwemmeute hem aan: 'Keessie, Keessie, duiken!!!' En Kees bouwde de spanning op. Hij maakte een paar schijnbewegingen, rekte en strekte nog wat, sprong bijna maar nog niet helemaal en dook toen soepel het water in, waarin hij vervolgens in een rechte lijn het halve bad onder water aflegde. Applaus van ons allen.
Ja. Wij zijn allen trots op onze knuffelblinde.
Maar hij steelt de show pas goed als hij, uit het water gekomen, achter zijn begeleider aanloopt en daarbij met de stok tsjoeketsjoeke-locomotiefbewegingen maakt.

Heerlijk, zo'n man. Dan valt er tenminste nog eens wat te zien in het zwembad.