'Ach, ik heb er niet zo'n probleem mee dat ik een soort publiek figuur word met dat blog,' zei ik vorige week nog stoer tegen mijn parel in de polder.
Maar daarnet stuitte ik via de Taalpost (per e-mail) van Onze Taal op deze facebookpagina en zag daar, toen ik even naar beneden scrolde, tot mijn verbazing een briefje van onze eigenste Kunstpol. En dat riep toch wat gemengde gevoelens op. Niet omdat er 'maar' drie mensen dat briefje leuk vonden. Maar omdat het hier wel mooi om 'mijn' Kunstpolletje gaat. En dat briefje schreef hij aan mij alleen. Dat ik dat dan stiekem hier op m'n blog zet, is eigenlijk al heel verkeerd, maar dat iemand het jat en facebookt is natuurlijk veel verkeerderder.
Dus ik vrees dat als Kunstpol binnenkort weer eens dit blog controleert en dit leest, ik minimaal een snicker aan hem verschuldigd ben. Misschien wel twee. Want deze Kunstpol is wel voor twee snickers te paaien. Hoop ik. En ik zal er een keurig excuusbriefje bij schrijven en op dit blog publiceren. Kan die facebookpagina dat weer leuk jatten en dat briefje plaatsen. Zijn zij ook weer tevreden.
5 opmerkingen:
Tja, ik zou me dan toch afvragen: wie heeft dat briefje (laten) plaatsen op die fb-pagina? Wie zit er achter die pagina?
Ik dus niet ;)
Ik werd vandaag ook via Taalpost op die pagina attent gemaakt, en heb er even gekeken. Het briefje van Kunstpol was mij daarbij niet speciaal opgevallen, had denk ik ook niet zover doorgescrold, en had anders het briefje misschien nog niet herkend van je blog. Maar toch, het zou mij een raar gevoel geven.
Overigens vind ik die fb-pagina niet zo boeiend, ik ben niet van plan hem te 'liken'.
Ik zie wel eens dat er complete stukken tekst van mijn blog worden gekopieerd ... Ik ben ze nog nergens tegen gekomen, maar leuk is het niet. 't Is een kwestie van fatsoen om toestemming te vragen, vind ik dan. Oeps, maar dat had jij ook niet gedaan .... :-)
Ja, het is heel vreemd om werk van eigen hand tegen te komen zonder verdere bronvermelding of na toestemming te hebben gekregen. In het verleden hebben mensen wel mijn lesbrieven gecopieerd en als eigen werk gepresenteerd. De fout bij het copieren (de letters liepen wat schuin weg) zat er gewoon nog in, dus ze hadden niet toevallig hetzelfde verzonnen.
Wat ook altijd heel vreemd is om te ervaren, is dat mensen die je blog lezen je zo goed KENNEN> Als je ze dan voor het eerst ontmoet, gedragen ze zich al meteen heel amicaal, niet dat het geeft, maar het is heel vreemd...... Als die mensen zelf een blog hebben, is het wat anders, dan is het wederzijds.
Raar dat iemand dat zo maar jat! Niet netjes ook.
Nah! Ik kijk op die pagina, staat er ook een briefje van Oudste en zijn vriendje op die ik op mijn blog had gezet..! Stom zeg! Ik ben blij dat ik de namen heb weggefrommeld! (ik had het niet gered met een familypack Snickers, denk ik.
Ik ben not amused; het was wel eventjes netjes geweest om te vragen, of in ieder geval te melden, niet!?
Zullen we een actie-comité beginnen?
Een reactie posten