Telefoongesprek 2

(Lees eerst Telefoongesprek 1)

- Goedemorgen, met de muur.

- Goedemorgen muur, met Purperpolletje. Ik heb even een vraag.

- Da's fijn, Purperpolletje. Want vragen staat vrij en wij hebben op vrijwel elke vraag een antwoord. Leuker maken we het niet meer, wel gemakkelijker.

- Mijn vraag is: *..*, en nu heb ik het kastje al gebeld en die zeggen: u moet a invullen. Maar van u, muur van het formulier, kán ik a helemaal niet invullen. Technisch gezien al onmogelijk. Wat moet ik nou doen?

- Nou, Purperpolletje. Dat is een interessante vraag. Die vraag lijkt voor u misschien simpel, maar dat is niet het geval, hoor. Ik ga het even uitzoeken in mijn dikke boek om het u gemakkelijker te maken. Heeft u een momentje?

- Ja.

... Een momentje.

- Ja, Purperpolletje, daar ben ik weer. Bedankt voor het momentje wachten.

- Graag gedaan. Ik ben heel nieuwsgierig naar uw antwoord.

- Nou. Daar komt ie. U moet b. invullen. Daarvoor moet u terug naar het kastje want die weten precies wat b. is.

- Goed, maar van het kastje - en ook van het assistentkastje trouwens waar ik nog niet eerder over repte - moet ik toch echt a invullen. Want daar zit heel wat in.

- Tja. Nu ga ik toch ook twijfelen, als er echt zoveel in zit. Ik vraag het even aan een andere muur en verbind u door met deze muur. Verder nog vragen?

- Nee. Verder geen vragen. Fijne dag verder.

- Fijne dag.

...

- Met de andere muur. Op welke vraag weet ik het antwoord?

- Nou. Het lijkt een simpele vraag. Namelijk: *...* en nu zei het kastje: 'het is a', maar uw collegamuur zei: 'het is b' maar het kastje zegt: 'het is echtecht a' en nu vraag ik mij af wat ik moet doen.

- Simpel. U moet terug naar het kastje, zoals mijn collegamuur al zei en zij weten echtecht wel wat b is.

- O.

- Verder nog vragen?

- Nee.

- Fijne dag, dan, Purperpolletje.

- Ja.

Wordt vervolgd