Skrabbeliebab!

Over grootse plannen gesproken.
Kippen moesten er komen. Op die paar vierkante meter woeste tuin die de Polletjes geannexeerd hebben, wilden ze wel een zelfgetimmerd hok en een ren plaatsen.
Het enige wat ik hoefde te doen was eieren rapen. Om daarvan arretjescakes en/of pannenkoeken te bakken. Het slachten konden ze ook zelf wel, want ach, dat kan iedereen.
Dat ze een oom hebben die normaal gesproken echt álles kan, behalve de eerste keer z'n eigen kippen slachten, waren ze even vergeten. Ter informatie: die oom heeft maandenlang met een installatie van een veertje, een katrolletje en een kabeltje aan z'n duim en arm rondgelopen om de doorgehakte pees in z'n duim weer te laten herstellen.
Ze zagen het helemaal zitten. Het zachte getok, het gemak waarmee je van vieze etensresten wordt verlost, de status in de buurt die je met dat pluimvee verwerft en vooral die arretjescakes. En die kippen zouden gewoon het eeuwige leven krijgen, want slachten is zielig. En kippensoep vies.

Ik kon het me voorstellen, want o, wat ben ik empatisch, en had al bijna toestemming verleend. Maar toen wijzigden de plannen.

WANT:

Op Marktplaats stond een kalkoenkuiken te koop. Voor maar €8,95. En toen moesten ze natuurlijk opeens een kalkoen. Over kippen werd niet meer gerept. Kalkoenen, die waren het helemaal. Ooit, op vakantie op een boerencamping, liep er zo'n beest rond en die skrabbeliebabte er zo vrolijk op los dat de Polletjes er helemaal verliefd op werden. Het beest was zo lelijk als de nacht, maar dat maakte niet uit. Die gewéldige roep om aandacht, dat enorme ego en het parmantige rondstappen, súper vonden ze het.
Dus de plannen wijzigden. Geen kippen meer, kippen zijn stom, maar één kalkoen. Deze kalkoen zou wel geslacht mogen worden, want de Polletjes zagen al mr. Beanachtige taferelen voor zich en dat trok hen wel aan. Vooral als Grote Pol dan de rol van mr. Bean op zich zou nemen.

Tot gisteren. Toen begon ik over een konijntje, zo'n lief, klein, bruin, knuffelbaar konijntje. In een leuk en fris hokje dat nog net op ons balkonnetje past en 's zomers in een grote ren op het groene grasveld voor ons huis.

Dus. Nu willen ze twee Vlaamse reuzen.